doorzetten
Geschreven voor een md-vriendin van mij:
Tranen rollen over mijn gezicht.
De grond onder mijn voeten voel ik trillen.
Alles om me heen beweegt,
het roert,
en ontroert mij.
Wankelend staat alles mij tegen.
Niets houd mij meer overeind.
Onzeker kijk ik naar mijn handen,
ze trillen,
en ik ril.
Paniek slaat in mijn hoofd.
Waar moet ik naartoe.
Zoals altijd zie ik geen weg meer,
kan niet vooruit,
en kan niet terug.
Zelden was de spanning zo groot.
De stress is bijna ondragelijk
Ik zal moeten blijven staan,
moeten blijven lopen,
altijd maar doorgaan.
De kracht die ik moet verzamelen.
Helemaal uit mijn diepste ziel.
Is het wel waard om te strijden,
tegen pijn,
tegen haat?
Twijfelend sta ik op de onderste treden.
Naar boven heb ik de kracht niet voor.
Ik zoek steun bij iedereen om me heen,
vrienden, familie,
of volslagen onbekenden.
De tranen rollen weer over mijn gezicht.
De eerste obstakels zijn genomen.
Er vloeit een nieuwe kracht door mij heen,
ik zet door,
ik moet door.
Rasse, man, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende