Droomloos

Ik werd vanmorgen schandalig vroeg voor mijn doen mijn bed uitgebeld. Ik had namelijk beloofd aan Jess dat ik met dr mee zou gaan naar dr oude baantje in Badhoevegat. Alleen ze zou me wakker bellen, zodra zij wakker werd. Want ons kent ons, als ik namelijk niet wakker gebeld word, word ik ook niet wakker. Zeker niet van een wekker. Ik denk dat het het gehele concept is van een amper wakker persoon met gierende zwangerschapshormonen zo beangtigend is, dat ik wel wakker moet worden. gemeen

In ieder geval na zeg maar zo'n drie kwartier in de bus te hebben gewiebeld en vergaan van het nare zitplekje, waarvan de zijleuning mijn bilnaad probeerde te roepen elke keer als we een bocht maakte, kwamen we daar aan.

Nou erg veel bijzonders was er niet. In ieder geval niet voor mij. Ik ken die hele mensen niet en ik was er meer voor Jess dan voor iets anders. Ja, ook om die kinderen even te zien. Want die had ik al vaker gezien. Erg schattig.

Op de terugweg zijn we eerst nog even wat eten wezen halen bij de AH en daarna het op een bankje op te gaan eten. En ik bedacht me, dat ik vanmorgen niet wakker was geworden met een sluimerende herinnering aan een enge droom.

Het was leeg, blanco... Droomloos... Zou het praten met mijn vader zo hebben geholpen dat ik ook niet meer raar droom? We zien het morgenochtend wel.
08 apr 2005 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van papilion
papilion, vrouw, 40 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende