Waar gaat dit over?

Ik snap werkelijk niet waar die ruzie van vannacht over ging. Die ging werkelijk over stront en zo niet, dan kies je een verdomd verkeerd moment uit om ruzie te maken over iets, terwijl je eigenlijk iets anders bedoelde.

Ik was geïrriteerd over het feit, dat jij zo hoofdschuddend naar me keek. Niet gewoon luisterde, maar het bij voorbaat al afwimpelde, alsof alles wat er uit mijn mond komt schijt was. Maar maak ik me daar voor de rest druk om? Nee, want ik was verdomme half bezopen en ik weet wel betere dingen te doen dan me druk te maken over de kwaliteit van merkkleding. Of wat voor onderliggende motieven het ook daadwerkelijk waren.

Ik geef toe, dat ik niet kan praten, als ik gefrustreerd ben en ook dat ik soms de verkeerde dingen zeg, wat veel te bot is of veel te daadkrachtig, maar Jezus. Ik was moe, gefrustreerd en dronken, mijn brein werkt niet bepaald functioneel en ik vroeg je om er over te stoppen.

Je kan nou wel zeggen, dat het makkelijk is om zomaar een discussie te stoppen, ongeacht de wensen van de ander. Maar waar ging die discussie in hemelsnaam om? Om niks en alles? Je kan nou wel melden, dat ik altijd de onschuld zelve wil uithangen. Misschien ook wel, maar jij wou mij schijnbaar aanwijzen als een schuldige? Weet ik het?

Dat ik bitcherig naar je keek, was de meest rare conclusie ooit. Ik keek ook zo naar Sjoerd, ook zo naar Özlem, maar dat was toch anders dan het kijken naar jou, omdat ik het eens was met Özlem en Sjoerd niet veel met de discussie te maken had? Waar gaat het over? Ik keek zo, omdat ik moe was, dronken en me eigenlijk meer afvroeg wanneer jullie weg zouden gaan, zodat ik kon slapen.

Ik vond het echt een stompzinnige ruzie waar ik de ballen van snapte en ik heb er spijt van dat ik je het huis uit heb gegooid, maar je liep me zo te frustreren. Ik snapte je redenatie niet en het leek alsof ik onder een aanval was. En waarover? Ik weet het niet.. Merkkleding? Je irritaties naar mij? Mijn irritaties naar jou?

Het enige wat ik weet is dat ik niks weet.