Druk dagje

Vandaag nog even naar overbuurman geweest , en vind het soms een beetje moeilijk want alhoewel het een lieve man is, is die soms warrig en ook aan het vereenzamen. Zijn zoon stelde voor dat die naar een buurthuis gaat en daar naar een soos maar ik weet niet of die het doet want meneer is eigenwijs.
En ik wil er best voor hem zijn maar heb ook een eigen leven en ik ook even mijn draagkracht in de gaten houden want die was de laatste tijd minder.

Vanmiddag ook met pap even boodschappen gedaan voor van de week want de laatste loodjes zijn er , wat wel lekker is want dan hoef ik me daar ook niet zorgen over te maken.
Het winnen was trouwens ook wel leuk en ben benieuwd wanneer het komt. Ik weet al waar ik het aan uitga geven want ik ga er ook eigen geld bijleggen . Het word een Hello Kitty make-up doosje. Soms moet een meisje zichzelf even verwennen.

Via facebook kwam ik erachter trouwens dat hij dit weekend in luxemburg zit , maar het lijkt ook wel of die er beetje doorheen zit gewoon aan de toon dat die blij was hier weg te zijn. Het zal dus nog even duren voor ik hem weer tegenkom helaas maar in zijn laatste bericht aan mij gaf die ook al aan druk te zijn. Aan de andere kant het geeft mij ook ruim de tijd weer even alles op een rijtje te krijgen.

Wat mij ook wel brengt op een gesprek van de week met mijn ouders , ik ben naar ouders open geweest dat ik de gedachtes qua krassen in stressvolle tijden nog steeds heb, ik er gelukkig niets meer mee doe en ik denk dat het nu ondertussen een beetje bij mij hoort omdat het een verwerkingsysteem is die ik lang gebruikt heb en juist moet leren niet aan toe te geven en op gezonde manier er mee om te gaan.
Ze waren een beetje bezorgd en zeiden misschien moet je toch gesprekken gaan houden , het is ook wel logisch van hun om dat denken want ze zijn bezorgd, maar ze vergeten dat ik al die tijd het ook niet meer doe en mijn manier zoek om er juist mee om te gaan.

Het is ook zo dat bij mij degene mij hulpverleners waren , mij eigenlijk ook als veel beter zagen en dat de klachten die ik had ook veel beter zijn geworden en ik ook juist uit dingen zelf kan komen.
Zelf weet ik ook dat het niet echt meer hoeft want op de echte moeilijke momenten is het waar ik in therapie voor geleerd heb , meer op mezelf letten en vaak pak ook Het boek van Meekren erbij want die hielp me ( hulpboek voor mensen met Borderline die eigenlijk een beetje op dat soort momenten getraind is).

Hun zien ook op dat moment meer dat ik even wat moeilijker heb maar ik zie dan juist iemand die juist met die obstakels omgaat en juist er kracht uithaalt en ik denk ook dat bepaalde dingen even bij me horen.
De pieken en dalen horen een beetje bij me maar er is ook de wetenschap dat ik daar ook weer uitkom en het tijdelijk is.
Soms denk ik dat ze wat minder voorzichtig met me moeten zijn en ook eens inzien dat ik het allemaal wel red.
Mijn dark moments zijn tijdelijk en gaan uiteindelijk ook over.

Juudjed