dusja daar zijn we weer + het aardig verkloot

en daar ben ik weer. ja sorry dat ik het zo lang van me heb laten
af weten. achja trouwens net of jullie dat iets interesseert.
dusja.
volgens mij hoef ik trouwens ook niet meer te schrijven. maartje, het spijt me
zoooooooo erg. sorry. ja.

ik heb het weer verkloot. weer opnieuw. maar het doet me wel wat. en niet alleen
omdat ik hoop dat maartje dit leest. en ik staar nu ook al weer een halfuur naar mijn
scherm. nadat ik besloot dat dit de enige manier zou zijn om maartje ooit nog te spreken.
maar sorry zeggen is niet echt mijn ding.

oke wat zou ik van maartje hebben moeten doen.
gevoelens beschrijven, situatie beschrijven, oplossing zoeken voor later.
maartje het spijt me zo erg. maar gezien ik dit nog heb onhouden gaan we het
zo maar doen.

lieve iedereen,

ik heb het weer opnieuw verkloot. uit mijn vorige verhaal is
misschien gebleken dat ik niet de meest enthousiaste persoon was
als het om het leven gaat. om het zo maar even uit te drukken dan.
toen reageerde iemand iets over vrienden. dus ik ging nadenken. de
vrienden die ik had, zouden me niet missen. er gebeurt teveel er zijn
teveel mensen die overgeplaatst worden, verhuizen. ik zou er gewoon
een van zijn. en de toekomst duurt ook nog zo lang. en bovendien
ja mensen uit de toekomst kunnen me niet missen toch? dus, waarom
wat is mijn zin van het leven. het doet me pijn om mensen waar ik om geef pijn
te zien hebben, dus geef ik maar om een persoon op de hele aarde. maartje,
dat ben jij. omdat misschien je het neit alleen deed voor je werk, misschien ook wel
omdat er iets in je ook wel van mij hield.

okay, over een tijdje schrijf ik verder, dit doet me meer pijn als verwacht.

sorry maartje, dat ik ook dit niet kan, sorry.