Echt Vriendschap

4 jaar geleden kwam ik in Scheveningen op het mediacollege (voormalige JWC Grafisch en Creatief). Allemaal nieuwe mensen toch best wel eng. Maar ja je probeert vrienden te maken en tot je verbazing praat je opeens met een jongen. Hij zag er een beetje anders uit was een beetje lang en nou ja eigenlijk best wel nichterig. Maar goed hij is gezellig en het blijft leuk. Omdat hij meer als een wijf overkwam krijg je natuurlijk pesterijen. Maar al die tijd was hij er van overtuigt dat hij geen homo was of biseksueel. Totdat hij toch wel met de mededeling kwam dat hij toch wel wat voor jongens voelde zo dat is even wat anders. Maar toch had ik er begrip voor. Ondertussen werd hij alsmaar meer gepest en ik kwam steeds vaker voor hem op. Het is toch f*cking niet normaal dat iemand niet voor zij eigen geaardheid mag/kan kiezen.

We werden hele goeie vrienden roddelen uitgaan van alles... Maar opeens na een jaar of 3 ga je je irriteren aan trekjes van elkaar en ja hoor ineens klap je uitelkaar en komt er een ruzie en groot joh! 4 maanden niks tegen elkaar gezegt... Zo dat was even lullig heb je gewoon niemand meer om mee te roddelen net als toen en bij wie moet je nou je ondersteunende schouder zoeken als je liefdesverdriet had ofzo. We spraken af en het kwam weer goed... Zomaar opeens tog stiekem wel leuk

Tjah vanaf dat moment waren we pas echt beste vrienden. Echte vrienden komen na zo een tijdje ruzie altijd weer bij elkaar en weetje waarom? Omdat je het elkaar toch ken vergeven. Ruzies komen en gaan huilbuien komen en gaan en vriendjes ook. Met die jongen heb ik veel mee gemaakt echt waar behalfe op seksueel gebied. Het is een sgat van een vent beetje te capsones misschien, maar echt een sgat. Ik ken hem nu al bijna 5 jaar ik kan alles tegen hem vertellen en we slepen elkaar het leven door. Hem wil ik echt niet meer kwijt.

Hij mag dan homo zijn maar toch mijn beste vriend