Echte polonaisegedachten
Ik voel me hartstikke verloren.
De dagen zonder mijn stralende zonnetje vallen me zwaar,
ik weet nu waar ik de kracht vandaan haal om alle
negatieve zaken weg te lachen. Van mijn zoontje, my SONshine.
Ik mis hem zo ontzettend, zie zijn glimlachje steeds voor me als ik mijn
ogen sluit, hoor zijn stem als ik s'avonds eindelijk stilte heb.
Er is nu niemand.
Mijn ouders zijn weg, mijn vrienden zijn zat.
En we houden de carnavalsfeer allemaal hoog.
Dolle uitspraken, blozende wangen en brede glimlachen geen gebrek aan. Alaaf!!
Verloren tussen de rood geel groene versieringen en confetti.
Ik ben moe, maar slapen lukt niet.
Verlang ernaar mét iemand te slapen, die me vasthoud, te praten,
een traan te laten ,beantwoord door geruststellende woorden.
Zodat mijn oogleden vanzelf zwaar worden nadat
die evenveel wegende last van mijn schouders is.
Je kunt je heel eenzaam voelen terwijl je omring bent met een lading mensen,
want aan mensen geen gebrek in mijn omgeving.
Nog 2 dagen carnavalschaos dan maar, daar gaan we weer.
Hopend op afleiding met een positieve uitkomst.
07 mrt 2011
- meld ongepast verhaal
-
stoephoer (opgeheven op 24-6-2012)
maandag 07 maart 2011 12:24
ik hoop het voor je meisje
-
Gaia
maandag 07 maart 2011 15:19
ik weet zo goed hoe je je voelt. Hoewel het hier geen carnaval is, voel ik me precies hetzelfde...
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 jun 2011 huup huup ( 9 )
- O 03 jun 2011 ...
- O 03 jun 2011 ... ( 5 )
- O 24 mei 2011 wonden
- O 18 mrt 2011 bury white
- O 18 mrt 2011 cheshire cat grin
- O 15 mrt 2011 ziek ( 4 )
- O 10 mrt 2011 daden ( 2 )
- O 07 mrt 2011 Echte polonaisegedachten ( 2 )
- O 06 mrt 2011 zonde?
- O 02 mrt 2011 mijn hart en ziel ( 3 )
- O 27 feb 2011 press play. ( 1 )
- O 27 feb 2011 Hippielovin' ( 4 )
- O 23 feb 2011 alone ( 2 )
- O 22 feb 2011 romantiek ( 3 )