Toen ik 4 was, heeft mijn opa 2 hele mooie schelpen gevangen.
Mijn opa was een visser en was dus vaak op weg.
Toen hij op een dag thuis kwam droeg hij 2 schelpen bij zich.
Hij had ze altijd op een kastje vlak bij mijn kamer gelegd.
En ik zag ze altijd liggen.
Op een dag kwam mijn opa niet terug.
Hij was met spoed naar het ziekenhuis gebracht.
De kankercellen hadden zich te ver verspreid.
Mijn opa lag op sterven.
Zal nooit vergeten dat hij zijn laatste adem uitblies terwijl hij iets tegen mij zei.
Zal nooit vergeten hoe hij daar lag.
Voordat hij stierf gaf hij mij die 2 schelpen en zei dat ik eentje moest weggeven aan iemand die heel veel voor mij betekende.
Ik wilde hem aan mijn opa geven maar hij nam hem niet aan.
Hij vond dat ik al een stukje van hem had en hij een stukje van mij.
Onze harten.
Ik draag nog altijd een fotootje van hem vlak bij mijn hart.
Maar goed.
Al 10 jaar heb ik die 2 schelpen.
Had ik die 2 schelpen.
Nu niet meer.
Nu heb ik er maar 1.
Ik heb er eentje weggegeven aan iemand die heel veel voor mij betekent.
Ze is de wereld voor mij en ik kan mijn leven zonder haar gewoon niet voor me zien.
Als er ooit wat met haar gebeurt ga ik haar gewoon achterna.
Maar goed..
Terug naar het verhaal.
Ik heb die schelp weggegeven aan Naomi.
Het betekende zo veel voor me dat ze het aannam.
Dacht even dat ik het niet binnenhield, maar ben wel sterker dan de tranen.
Naomi heeft nu een stukje van mijn hart.
En zoals zij al over mij zei; meer kan ik niet geven want je hebt de rest al, mijn hart ben jij.
En ik voel precies hetzelfde voor haar.
ik hou van Naomi.
It's a fact and if you don't like it then Screw you.Jess Naom