you're still my best friend eventhough you hate me

hey Awi... Ik heb je zoveel te vertellen.
Ik heb je zoveel niet verteld omdat ik bang was voor je oordeel erover... Ik heb een vriend, al bijna 4 maanden, hij heet Angga en is 16. Één minpunt: hij zit vast. Hij was ehh hoe zal ik het zeggen, hij was nogal verzeild geraakt in het dealen ( waar ik niks vanaf wist. ) en is ook gewoon weggelopen van zijn huis, daar heb ik laatst nog ruzie met hem over gehad, dat hij zo stom is om zulke dingen te doen. Lieve Awi, trek alsjeblieft geen gehaaste conclusies. Dat hij graag dealt wilt niet zeggen dat ik dat ooit heb gedaan of ooit wil of ga doen. Het deed me heel veel pijn toen ik met je vriend sprak, ene Jan, en ik het hem vertelde, in vertrouwen omdat ik jou nog niet had gesproken, dat hij zei dat hij ervoor zou zorgen dat je niet meer met me zou willen spreken, hij zei iets in de zin; 'fijn, drugs, dat vindt Awi echt goed, ik zal het tegen hem zeggen, fijn leven verder'. Ik heb niks verkeerds gedaan, dus het kwam hard aan. Vooral omdat hij over jou begon... Terwijl jij zo veel voor me betekent. Elke dag die voorbij gaat denk ik aan je en ik hoop dat je toch mij nog zult antwoorden en of je dat wel de moeite waard vindt, is maar de vraag. Ik vond het zo fijn om met je te praten en ik kijk nog steeds elke keer of ik een email van je heb en of je online bent... Ik mis onze gesprekken echt, jij snapte me en wist wat ik bedoelde en wat ik doormaakte... Blijkbaar is dat nu niet meer belangrijk, en dat vind ik heel erg jammer, ik kon je echt als mijn beste vriend beschouwen, als mijn soulmate en nog zo veel meer. je betekent zo veel voor me, niet normaal, ik kon altijd over alles met je praten, wanneer ik me niet goed voelde, wanneer ik huilde, wanneer ik me juist helemaal geweldig voelde, en jij luisterde ook echt. Het kon je blijkbaar ook echt wat schelen als ik met iets zat. je vroeg ernaar, je luisterde, gaf mij advies... Ik zag zoveel in je. Ik vertelde altijd enthousiast over jou als mensen mij vroegen wie mijn beste vriend was. Ik had zoveel goede dingen over je te zeggen dat mensen ook echt konden zien dat jij heel veel voor me betekende. Als ik eventjes niet aan je dacht, dacht ik aan alles wat je tegen me had gezegd en ik voelde me altijd weer goed. Steeds zat jij weer in m'n hoofd. Ik kon echt spreken van liefde. Niet van aanrakingen, vriendschap of broederschap. Ik kon spreken van echte liefde, platonisch, liefde van je geest, van je geestverwant. Daar zag ik jou in. Niemand anders. Ik heb nog nooit iemand anders meer over mezelf verteld dan tegen jou. En dat het zo is afgelopen vind ik heel erg jammer. Want zoals ik zei: Ik hou echt heel veel van je. En het breekt m'n hart dat het allemaal is stukgegaan. Dat ik niet meer kan zeggen: "Awi, dat is mijn beste vriendje, degene die ik het meest vertrouw, degene die alles van mij weet, degene waar ik van hou". Dat ik je al zolang niet meer heb gesproken breekt m'n hart... Ik mis je. Heel erg.

Ik hoop dat je het nog de moeite waard vindt om mij terug te mailen...
Want ik geef echt heel veel om je.

xx
Forever yours.
Jess.