Een brief

Het leven is oneerlijk,
het leven is onterecht.
Soms is het leven heerlijk,
maar het blijft een gevecht.

Lieve Sandra,

Ik weet niet waar de drang vandaan kwam om een brief te schrijven, maar het was wel het eerste waar ik aan dacht toen ik je sms’je kreeg. Het verlies van je vader is natuurlijk onbeschrijfelijk en kan niet eens weten hoe het voelt. Ik denk echter wel aan je, en ik wil dat je dat weet. Ik wil dat je weet dat ik er voor je zal zijn als je dat nodig hebt. Mijn telefoon staat altijd aan, en de deur is altijd open voor jou. Ik hoop dat alles de komende tijd een beetje dragelijk is voor je en dat je maandag na de vakantie weer op school kunt zijn. Even tussendoor, we hebben een presentatie, maar jij hoeft niet te presenteren. Maar dat dus even terzijde. Het gedichtje dat ik hierboven gezet heeft, kwam meteen in mij op toen ik je sms’je kreeg, ik heb hem er daarom ook bijgezet. Ik heb dat gedichtje zelf geschreven naar aanleiding van het overlijden van een vriend van mij. Hij was 15 jaar en had teelbalkanker. Vanaf het moment dat hij naar het ziekenhuis ging heeft hij nog 3 weken geleefd. Hij had een erg agressieve vorm van kanker. Op dat soort momenten begin ik altijd weer heel veel na te denken. Ik stel vragen aan mijzelf, maar ik weet dat ik ze toch niet kan beantwoorden. Het is en blijft een moeilijk onderwerp. Vooral omdat iedereen weet dat het eindigt maar niemand zeker weet wat er dan gebeurd. Ik denk nu ook weer na, stel vragen aan mezelf. Maar ik ben er ondertussen wel achter dat de dood niet eerlijk is. En dat is heel erg. Je zal het op een gegeven moment echter wel moeten accepteren omdat je anders zelf niet verder kunt leven. Ik geef om je,


Veel liefs en sterkte de komende tijd,

Groetjes Simon