Een dag uit mijn hoofd
Het is donker buiten, als ik uit mn stagebedrijf kom lopen.
Steek een sigaret op en zet mn sjaal wat hoger, vanwege de kou en loop richting het station.
Onderweg komen nog wat collega's langsrijden op de fiets die gedag zeggen.
'Prettig weekend lau!'
Ik glimlach en wens hun 't zelfde.
Aangekomen op het station zie ik dat ik nog 10 minuten moet wachten op de trein.
Om mij heen staat het vol met mensen die regelmatig op hun horloges en telefoons kijken om te zien hoe lang het nog zal duren voordat de trein arriveert.
Niet dat dat zin heeft, want ze zullen toch moeten wachten tot het elektrische gevaarte voor hun neus verschijnt, maar wellicht denken ze zo de tijd te kunnen doden.
Als de trein dan toch binnen komt rollen stap ik in en zoek mijn plekje in de trein en beland ik tegenover een blonde jongen met stekels, een bomberjack en een plastic tas. Bevooroordeeld druk ik hem de stempel 'Sjonnie' op en bedenk me dat hij deze avond vast goedkope mixdrankjes en biertjes gaat drinken met zijn vrienden.
Als hij even later naar zijn telefoon grijpt en er "Hé, wil je zuipen vanavond? Dan moet je even die fles bacardi bij m'n ma ophalen" tegen geroepen wordt, worden al mijn vooroordelen in een klap bevestigd. Vooroordelen zijn er nou eenmaal niet voor niets, denk ik glimlachend.
Ik doorzoek de trein met mijn ogen, om te ontdekken of er meer duidelijke karikaturen te vinden zijn. Waar komen al deze mensen eigenlijk vandaan? vraag ik me af.
Waar gaan ze naar toe? Waar denken ze nu aan? Al deze mensen hebben eigen gedachtes, een eigen doel, een eigen verhaal, een eigen leven.
Misschien heb ik al twintig keer eerder met hen in de trein gezeten, misschien hebben ze kinderen op dezelfde school, of doen ze 't zelfde beroep.
Maar ik zal het nooit te weten komen.
Ik stap uit bij het juiste station uit en loop met stevige stappen (kisten) richting de bus naar huis.
Killing, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende