Een jaartje verder ..

Lieve lezers,

Ik voelde vandaag even de behoefte om weer wat te schrijven.
Mijn laatste bericht is van vorig jaar.

Hoe gaat het nu met mij ?

School/opleiding/werk

In juni heb ik mijn Opleiding Onderwijsassistent behaald met hele hoge cijfers vier 9ens en een 10 voor de praktijkvakken. Hoera!!

Rond die tijd kreeg ik ook ineens bericht dat mijn leerwerkcoach was overleden. Dit was schokkend. Ik vroeg mij al af waarom ze niet reageerde of contact met mij opnam.

Rond mei wist ik dat ik mijn opleiding ging halen dus ik moest in actie komen om geen gat te maken nadat ik mijn diploma had. Eigenlijk was het om gewoon uit te proberen, maar ik nam contact op met een werkgever van een kinderopvang organisatie en werd uitgenodigd voor een kennismakingsgesprek. Niet gedacht dat het achteraf een hele laagdrempelige sollicitatie was. Als ik wilde mocht ik meteen beginnen.
Een week later had ik het contract getekend met als opmerking dat ik wel mijn diploma moest halen. Ik had mezelf ook 4 weken rust gegeven omdat ik mijn stage op het SBO goed wilde afsluiten.

Maar ik ben dus vanaf juli werkzaam als pedagogisch medewerker op een kinderopvang als bso juf en peuterspeelzaal juf. En dat gaat mij wel redelijk af.

Wonen:

Ik ben inmiddels verhuisd naar het huisje van de vriendin van mijn pa. Dit is heeel dicht bij werk. Geen files meer. Met het oog op de toekomst dat ik dit misschien kan gaan overhuren over een paar jaar. Sleutel van woning van Eindhoven ga ik volgende week inleveren.
Mentaal doet dit wel iets met mij..ik geef toch een stukje van mezelf weg. Niks is nu meer op mijn naam en dat doet wel een beetje pijn.


Mentale gezondheid/hulpverlening

Doordat ik heb gekozen om te gaan verhuizen naar een andere provincie hebben ze mij gevraagd wat ik met de ggz wilde. Ik heb gezegd dat ik geen doorverwijzing hoef en dat ik het zelf ga doen want dat doe ik immers al een jaar. Ik had amper contact met de ggz maakt niet uit hoe slecht ik mij voelde hun deden toch niks en ik moest het toch zelf uitzoeken. Dus hulpverlening is helemaal stop gezet.

Heb wel een kennismakingsgesprek bij de huisarts gehad. Zij gaf wel aan dat als ik er wel weer behoefte aan heb dit ook makkelijk te regelen is.

Maar hoe voel ik mij nu dan nu ik geen “patiënt” meer ben en een baan heb. Nu nog steeds wel erg onrustig en mijn diagnose/ziekte is niet weg dus ik ervaar zeker nog die zwaarte en moet iedere dag strijd leveren maar het lukt wel. En ik doe alles stapje voor stapje. Ik durf nu ook meer te praten over mijn kinderjaren nu ik niet meer in de ggz zit en ik niet meer het idee heb dat alles opschreven word.

Het leven volhouden lukt mij op dit moment al gaat het stapje voor stapje ..


Dikke kus
Kleintje