Een nieuw jaar..

En die begint behoorlijk nieuw. Een wending die ik niet had zien aankomen, maar die nu zo kloppend voelt dat het gek is. Ik, met een relatie. Ja, ik ben het nieuwe jaar begonnen met m'n vriend. Pff haha voelt zelfs gek om te typen. Maar toch ook niet. (oja, superlogisch).

Afgelopen jaar was een jaar waar voor mij veel dingen wat duidelijker werden, waar ik aan de grond zat en de stap heb gezet omhoog te klimmen. Een jaar waar ik ben begonnen actie te ondernemen, om me er niet meer bij neer te leggen dat ik mezelf gewoon echt niet zo erg mag. En blijkbaar heb ik door het zetten van die stap, door een verklaring te krijgen van mijn gedrag en door het inzien dat ik goed bezig ben, een bepaalde rust of acceptatie gekregen in mezelf waardoor ik hem ook eindelijk kon toelaten. Hij, die mij al behoorlijke tijd zag zitten. En ik ben er nog lang niet met mezelf, maar het begin is er. Ik herken mijn valkuilen steeds beter en kan hierdoor vaak al actie ondernemen voor het echt weer te laat is. En dit begin is pril, deze acties zijn er nog veel te weinig maar het inzien is al zo fijn.

Zo zat ik laatst thuis om aan school te gaan. Na anderhalf uur nog steeds niets gedaan te hebben werd ik weer woest op mezelf. Bijten, slaan, boos worden. Tot ik opeens dacht doe eens normaal, het is niet dat je het niet kan maar je moet nu gewoon je omgeving aanpassen naar een plek waar je het wel kan! En dus kalmeerde ik mezelf, pakte ik mijn spullen en ging ik naar de koffietent in de bieb. Daar waren wat mensen lekker aan het kletsen, sommigen ook aan het studeren, iedereen op zijn gemak. En jawel, ik ging aan de slag en kreeg zo in een paar uur mijn opdrachten af. En nee, ik had die dag echt niet alles gedaan wat op mijn planning stond voor de vakantie, maar ik kon wel trots en blij zijn met de dingen die ik wel had gedaan. En al helemaal trots zijn op de stap die ik had gezet om naar de bieb te gaan. Voorheen bleef ik dan thuis, gefrustreerd en boos en was ik zo kwaad op mezelf dat ik mezelf uitzette door iets te gaan kijken bijvoorbeeld. Als dat al lukte. Ik was trots en beloonde mezelf op een borrel met wat mensen, om vervolgens spontaan uit eten te gaan met m'n vriend (blijft gek!). En ja, ik mocht ook nog even weekend vieren want morgen begint het allemaal weer. En ik heb er veel meer vertrouwen in omdat ik mezelf nu wat beter ken en wat meer weet hoe ik dingen kan oplossen met mezelf.

En nogmaals, ik ben er nog lang niet, er zijn nog vele valkuilen en dingen die ik moet zien op te lossen maar ik merk al een positieve ontwikkeling. En ik ben ook nog volop bezig met groepstherapie die vrijdag weer begint (dat is ook nog maar net begonnen!) dus ik heb goede hoop. En ik merk dat ik meer rust heb in mijn valkuilen. Als ik weer ontdek dat ik weer de fout in ben gegaan, kan ik daar nog steeds een heel naar gevoel van krijgen maar ik kan het ook iets makkelijker van me af zetten geloof ik. En ik hoop dus dat dit echt vanuit mezelf komt en niet omdat ik de wereld nu sowieso een stuk mooier zie door die kriebels in m'n lijf en die kerel die me gelukkig maakt.

Ik ga het zien.. Er zijn nog steeds angsten. Angsten voor terugval, angsten voor stemmingswisselingen, angsten voor terugkerende sombere periodes, maar ik kan ze wel van me afzetten en denken: ik ben nu goed bezig, ik moet er mee bezig blijven, zelfbewust en wel en wat komt dat komt. Dat zie ik wel en dat loopt wel los. Nu, genieten van het moment en de (kleine) successen die er zijn. Niet alles meteen tegelijk willen. Opletten, scherp blijven en ondertussen genieten van wat er is.

Dus.. dat. Een positief einde van 2014 en een positief begin van 2015.

Voor iedereen nog, een gelukkig en vooral gezond nieuwjaar toegewenst uiteraard!