Een rel
Nou zit ik al jaren op deze dagboeksite. En ik schrijf al jaren allerlei gedachtegangen van me af. Het interesseert me dan niet wat mensen ervan vinden. Ik schrijf, omdat het mij oplucht. Omdat ik dingen dan een plekje kan geven. De ene keer schrijf ik over mijn werk, of over een situatie in mijn leven. De andere keer over iets politieks. Ik lees ook veel, maar reageer eigenlijk zelden. Niet omdat ik geen reactie wil achterlaten, maar omdat ik vind dat anderen ook van zich af mogen schrijven. Ik meng me heel af en toe in een rel, maar zelfs dat probeer ik te voorkomen. De afgelopen dagen besloot ik ook dat het beter was om niet op alles te reageren. Ik zag de meerwaarde er niet van in.
En nu ga ik er toch op reageren. Ik heb het gevoel dat er hier iets is ontstaan, waar ik - direct of indirect - de aanstichter van ben.
Mensen mogen van mijn stukjes vinden wat ze vinden. Ik besef me heel goed dat juist door dagboekberichten een enorm vertekend beeld kan ontstaan. Dingen worden uitvergroot, omdat je nou eenmaal niet over álles schrijft waar je mee bezig bent, of wat je doet. Ik weet ook dat mensen graag dingen lezen die ze willen lezen. Iets wordt met een andere ‘toon’ gelezen, of er worden conclusies uit getrokken die niet helemaal kloppen.
Ook dat is oké. Dat gebeurt nou eenmaal. Zeker met geschreven teksten.
De wereld is echter niet zwart. Of wit. Het is niet zo dat de goederikken in het wit gekleed zijn en de slechteriken in het zwart. Het is niet zo dat iemand ‘slecht’ is, puur omdat hij dat is. Er zijn talloze nuances. Ik uit me over Corona, en vooral de politiek, omdat ik me zorgen maak. Dat betekent niet dat ik roekeloos ben en geen rekening houd met de terechte angsten van anderen. Het maakt mij niet slechter dan een ander. Ik houd netjes mijn afstand, ben lange tijd niet eens naar de supermarkt geweest en ben extreem oplettend op regels die ergens gelden.
Ik begrijp heel goed dat mensen die mijn stukjes lezen, dit soort dingen niet weten. Simpelweg, omdat ik het niet benoem. Omdat ik het voor mijn eigen stukjes gewoonweg niet nodig vind.
Mensen mogen denken dat er met mij niet te discussiëren valt, dat ik een wappie ben, dat ik dom ben. Hoewel ik het jammer vind, realiseer ik me ook dat mijn gedachtegangen niet altijd even gewaardeerd worden. En zelfs controversieel kunnen zijn. Ik vind iemand uitsluiten op basis van medische gegevens niet oké en tegen alle grondwetten in gaan. Iemand anders denkt daar anders over. Dat mag van mij. Ik zal iemand daar nooit maar dan ook nooit belachelijk maken.
Waar ik echter moeite mee heb, is wanneer het persoonlijk en openbaar wordt. Reacties, die duidelijk een satirische reactie zijn op mijn stukje of de reacties daar weer op. Zinnen uit mijn stukken zijn letterlijk net iets aangepast in zowel verhalen (waarvan enkelen inmiddels ook weer verwijderd/LL gezet zijn) als in reacties. Opmerkingen als ‘die twee wappies’, het openbaar delen dat je mensen op de negeerlijst zet, reacties waarin mensen persoonlijk worden aangevallen (en beide kanten doen dit). En ook een ‘ik vind dat je dat niet mag zeggen, want ik zeg ook niet blablaba’ is gewoon laag, omdat je het dan juist wél zegt. Beide kanten zijn laag, persoonlijk en onvolwassen.
Ik zou bijna willen zeggen dat de brugklas heeft gebeld, en graag zijn leerlingen terug wil hebben. Het is haast alsof MD weer overspoeld is met een stel twaalfjarige pubers die zichzelf in de slachtofferrol zetten.
Prima, dat je het niet eens bent met mijn stukjes. Prima als je me op de negeerlijst zet of me een wappie vindt. Prima als je me de grootste idioot ever vindt. Prima als je… Nou ja. Wat dan ook vindt. Ik vind het alleen echt heel erg vervelend dat dit allemaal openbaar gedeeld moet worden en dat de boel vervolgens escaleert.
Ik zal mijn gedachtekronkels blijven opschrijven. Omdat dat een manier van uiten is die voor mij werkt en ik deze site echt beschouw als een dagboek. Omdat ik zo kan filosoferen, of dingen op een rij kan zetten. Heb je daar moeite mee? Klik dan mijn berichten niet meer aan, of zet me inderdaad op de negeerlijst (maar doe het dan gewoon, en ga het niet openbaar in een verhaal plaatsen). Of ga daadwerkelijk de discussie aan. Kom met onderbouwde reacties. Dat mag best, want ik vind alle kanten van de discussie machtig interessant. Zolang het maar onderbouwd is.
Maar alsjeblieft. Blijf weg van het openbaar bashen van een ander. En houd mij erbuiten als het dan toch escaleert.
Nightdream, vrouw, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende