Ik zal voor ik aan mijn dagboek begin, maar eerst eens wat uitleg geven over mezelf en wat er al allemaal gebeurd is, zodat als iemand het leest, ni zomaar uit de lucht komt gevallen en iets of wat kan volgen
Ik heet dus Stefanie, ben 16 jaar, en meer weet ik eigelijk nog niet over mezelf. En eigelijk wil ik ook niet meer weten, kan namelijk met mijn eigen niet zo goed overweg. Ik heb 2 oudere zussen, die hier niet meer wonen. Met de oudste, inge, die 25 is kan ik heel goed opschieten, met de andere zus, Cindy, 21 kon ik heel goed opschieten. We waren beste vriendinnen en deden alles samen. Maar net als iedereen zag en ik er een heel stuk derna pas door had, gebruikte ze me gewoon. Ze heeft geen respect voor iemand en gebruikt iedereen. Ik hoop dat ze haar verstand eens zal gebruiken, voor het te laat is. Ze kan alles wel aan, maar ze wilt gewoon niet. Over mijn ouders, dat is nog zo iets. Mijn ma heeft 3 jaar in bed gelegen, die heb ik dus alleen drie jaar verzorgt, en nu kan ze nog niets doen. Ik heb het gevoel dus dat ik mezelf heb opgevoed. Mijn vader heeft zich nooit iets van de kinderen aangetrokken, hij drinkt namelijk al 30 jaar en heeft mijn moeder vroeger geslaan, nu niet meer dus. Maar terug over mij dus
Ik heb een vriend, vandaag al 4 maanden en 1 dagje, waar ik zot op ben. Als ik hem niet had, en mijn beste kameraad robin, dan was ik hier al lang niet meer. Ik heb namelijk al 2 zelfmoordpogingen achter de rug en heb de laatste tijd redelijk veel problemen in verband met eten. Maar ik krijg veel steun van mijn vrienden, en ik geraak er wel weer boven op. Ik voel me vaak gewoon heel alleen, dat niemand iets van me wilt weten, en dat ik iedereen tot last ben, etc... Raar eigelijk hoe iemand zo over zich kan denken, maar soit... Als alles maar goed komt, en dat zal wel goed komen, ik moet alleen nog maar 2 jaartjes geduld hebben dat ik hier eindelijk weg ben en mezelf tot rust kan brengen. Oke, nu ga ik wel ffkes stoppen, want drect heb ik hier al een slechte indruk gemaakt en denkt iedereen dat ik zaag dus, tot morgen of tot strx, en nog veel leesplezier.
Dikke zoewntjes
shoeby