helemaal alleen???

Hebt ge nooit zo van die dagen waar alles aan u lijkt voorbij te gaan, maar je zelf blijft stilstaan? Zo was het voor mij vandaag. Ik kan echt niet meer, ik ben gewoon doodmoe gevochten voor alles. Mijn beste kameraad, robin, zei me een tijdje geleden: Wat ik echt in je bewonder is dat je blijft vechten voor alles, dat je zoveel kracht heb. Man man, ik heb zo zin om het uit te schreeuwen gewoon. Ik wil naar hem toe gaan, en alles vertellen van de laatste dagen. Dat ze me willen opsluiten in een gekkenhuis, dat ze me beschuldigen van dingen die niet waar zijn, dat ik het haat om alleen te zijn, en toch niet, dat ik het beu ben om huisslaaf te zijn, etc... Maar, ik durf niet. Ik wil geen vreemde blikken of mensen die medelijden met me hebben. En vooral, wil ik niemand lastig vallen. Met mijn vriend kan ik moeilijk praten, ik wil hem niet verliezen door te laten zien hoe erg ik er eigelijk aan toe ben. Ik wil alleen ergens zitten met robin, alles uitleggen, een schouder om op te huilen. Maar zijn zin blijft in mijn hoofd spoken, ik wil laten zien dat ik de kracht nog heb, dat ik het nog niet heb opgegeven. Maar de wil is er gewoon niet meer, ik vecht al bijna heel mijn leven, en zoals ze zeggen:"Sometimes in life you feel the fight is over." (mooi liedje btw!) Ik kan er niets aan doen, maar ik blijf gewoon in de tijd steken, ik wil en kan en durf niet vooruit te kijken, en ik wil ook eigenlijk geen hulp van iemand. Alle, raar eigelijk. Ik heb eigelijk vrienden, echte vrienden , maar kan het niet inzien. Ik vind het fijn om alleen te zijn, en ik vind het niet fijn om alleen te zijn. pfff, ben gans verstrooid. Ik wil gewoon niet zwak lijken, en wil geen medelijden zoeken, alhoewel ik kapot ben. Weet ge, ik ben het gewoon niet waard om vrienden te hebben. Ziet mij hier nu zitten, te typen op een site, waar je nog eens geen antwoord van krijgt. Waar is de tijd gebleven dat alles nog normaal was, voor mijn moeders hersenbloeding? Voor die slagen en stampen, voor alles gewoon. Een zorgeloos kinderleventje, elke dag genieten en spelen, zonder aan later te denken. Kon da scherm hier toch eens terug praten en me antwoorden geven op alles wat ik vraagde??? mja, het is het beste om misschien geen antwoorden te krijgen, zodat ik later alles zelf kan oplossen. Alles zal wel een plaats krijgen, hoop ik. voor de rest heb ik vandaag niet veel gedaan, ben in mijn eentje gaan picknicken. Even nagedacht over alles, maar ik geraak er nog niet uit. En hoe het gaat met mijn eetgewoontes... Ik eet weer 2 dagen goed, maar de schuldgevoelens die je krijgt als je in je bed ligt, dat is gewoon niet uit te houden. Maarja, ik moet volhouden, beter dit dan int ziekenhuis te komen te liggen. Ik voel me nu wel de onmacht die ik heb. Niets is er meer om controle over te hebben, ik mag godverdomme niet eens over mijn eigen lichaam beslissen. Nog 2 jaartjes geduld hebbe, ik zal iedereen nog eens iets laten zien. Zo dat was het weer eens voor vandaag. xxx xx x Shoeby