eenheidsworsten
Existentialist Sartre zei het al: 'Dé mens bestaat niet.'
Een wijsheid waar door de eeuwen heen nog weinig van geleerd is. We zeggen alsmaar dat het gaat om jezelf zijn, maar daadwerkelijk gebeurt het weinig. De etiketjes blijven we toch gebruiken.
Als eenheidsworsten lopen we achter de anderen aan, zonder aan Sartre te denken. Niet dat ik aldoor aan zijn briljante uitspraak denk, maar zo af en toe schrik ik toch van mijn omgeving die steeds meer en meer 'mens' wordt.
'Dé mens bestaat niet.' Nee, natuurlijk niet. Hét dier bestaat ook niet. En toch lijkt het alsof we in deze huidige maatschappij een mens willen. Alsof we koppig tegen Sartre ingaan, en eigenwijs onze eigen mensheid maken. Noem het een ideaalbeeld, noem het menselijk instinct.
'Ik zou eigenlijk...' Het werkwoord 'zouden' wijst er al op. Het wijst op de verpesting van Sartre's ideaalbeeld van de samenleving. Als je iets 'zou' doen, doe je dus niet wat als normaal gezien wordt. 'Eigenlijk zou ik mij er schuldig over moeten voelen.' Een uitspraak waarin de gevoelens van een mens ook al als eenheid wordt gezien.
Sartre draait zich om in zijn graf...
sanniej, vrouw, 114 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende