Het moment is aangebroken. vandaag 00:23... diepe zucht... ik kan er niet om heen.
eerlijk waar.. hoe erg ik me er ook voor schaam.. mis ik diegene die om mij geeft, van mij houd en mij even vast houd. Wat zou ik nu graag in iemands armen in slaap willen vallen, iemand waar ik speciaal voor ben...
gewoon.. omdat ik me zo.. alleen? voel..... alleen?
ik merk dat eerlijkheid het beste is.. al doe je er soms mensen pijn mee.. toch zorgt het voor duidelijkheid.. en ben je open tegenover je mede mens, wat de meesten mensen wel waarderen. Ook voor mezelf vind ik het vaak fijn om gewoon eerlijk te zijn. toch vind ik het moeilijk te bekennen dat ik me ' alleen ' voel... ik iemand om mij heen mis....
want heus... mijn vrienden zijn leuk maar toch...
Toch is eerlijkheid wel lef hebben, tegen iemand in gaan, of iemand toch een beetje kwetsen door je mening.... blijft soms lastig.
achja, eigenlijk ben ik gewoon behoorlijk moe en zou ik nu in bed moeten liggen.. dus dat ga ik dan zo ook maar doen hihi. waarschijnlijk als ik de volgende keer dit bericht lees denk ik
oh god wat heb ik nou weer geschreven.
maarja dat heb je soms......
ja..... tijd om te gaan slapen..
Slaaplekker allemaal
Morgen weer een nieuwe dag