Eerste werkdagen gehad

Maandag begonnen bij mijn nieuwe baan. Ik heb mijn eerste twee werkdagen gehad, en vandaag is mijn vrije dag. Erg fijn, even bijkomen. Want op de een of andere manier ben ik helemaal kapot. Ik denk door alle nieuwe indrukken. Dat, en het feit dat ik een paar hele slechte nachten heb gehad.

Het werk is leuk. Al voelt het erg dubbel. Liever focus ik me op mijn bedrijf en laat dat ik groeien. Maar goed, het zorgt ook even voor iets meer rust. Al is het tegelijkertijd super hectisch. Het team waar ik mee samenwerk lijkt heel aardig, al zie ik nu al dat er de nodige drama is rondom één iemand uit het team (die persoon is nu met vakantie, dus geen idee wat er gebeurt als die weer terug is).
Ook zijn er een paar jonge meiden in het team, die tot nu toe erg leuk zijn. Eentje ervan heb ik al meegenomen in wat hulp en uitleg toen ze met een tekst vast zat en ze zei aan het einde van de dag dat ze weer vol energie zit. Dat is mooi.

Er ligt echt gigantisch veel werk en ik moet er even mijn weg in zien te vinden. Maar me vervelen, dat hoef ik niet. Ik weet al wat ik morgen en overmorgen kan gaan doen.

Ik zie mezelf dit echt geen jaren doen. Wie weet als er doorgroei-mogelijkheden zijn. Maar ik blijf vooruit kijken: dit is even een periode waarin ik wat meer stabiliteit kan creëren en hopelijk die rot-rekening afbetaald kan krijgen. Het is ook niet helemaal de branche waar ik dolgelukkig van word. Tegelijkertijd is dit wel een branche waar lekker veel geld te verdienen valt. Dus voor mijn eigen doelen momenteel een prima optie.

Het gaat zwaar worden. Dat weet ik. En hoewel ik vandaag extra veel aan een boek wilde werken, lukt dat nog niet helemaal. Eerst een beetje beter verwerken de afgelopen twee dagen en iets meer in het ritme komen. Misschien lukt het vanavond alsnog. Dat zou fijn zijn, want het is een enorme deadline. Om die te halen moet ik dagelijks ruim 1.000 woorden schrijven. Hoe vaker ik dagen niet schrijf, hoe hoger dat oploopt.

Het boek moet augustus af. En ik voel de druk.

Maar het is belangrijk. Vooral als ik een toekomst wil opbouwen waarbij ik kan zeggen: ‘werk in loondienst, adios maar weer.’