Eeuwig leven?

Het leven is mogelijk vanwege de eindigheid ervan. Het eindeloos ervaren van gebeurtenissen in bijvoorbeeld de hemel waar sommigen in geloven is betekenisloos als er geen 'deadline' in zit. Er zou geen verleden en geen toekomst zijn in de eeuwigheid. Dat betekent dat er geen tijd verstrijkt, en er dus geen ervaring mogelijk is, op dood zijn na.

Dat wil zeggen, dood zijn in de zin van niks meer ervaren, en dat voorgoed.

Voor de mensen die dat een onprettig idee vinden is er een kanttekening hierbij te maken: Als je na je dood niets meer ervaart, en dat voorgoed, betekent het niet per se dat je leven geen zin had. Alles wat je namelijk doet, hoe klein ook, verandert wat andere mensen doen.

Neem bijvoorbeeld het fietsen over straat. Misschien moet een andere fietser of auto even wachten tot je voorbij bent, en missen ze daardoor precies het groene stoplicht, waardoor ze een vertraging van twee minuten oplopen. Vervolgens komen ze geheel 'toevallig' een oude bekende tegen op straat, maken een praatje en besluiten elkaar te bezoeken. Zo is jouw hele bescheiden bijdrage er de oorzaak van dat je het leven van anderen beïnvloedt.

In feite heeft alles wat je doet, hoe klein of groot ook, invloed op de loop van de geschiedenis. Dit is het chaos-principe (de chaostheorie), niet te verwarren met de gebruikelijke betekenis van het woord.

Wat ik wil zeggen daarmee, is dat je eigenlijk nooit echt dood bent, omdat je blijft 'leven' in de gevolgen van de dingen die je in je leven deed, tot lang nadat je dood bent, in de veranderingen die zijn opgetreden door jou, in de acties die anderen doen. Deze veranderingen zijn reëel en misschien dat je ze na je dood ervaart in een ander bewustzijn!

Er is een verschil tussen sociale consequenties van je acties (wat mensen ervan vinden of leren), en de spirituele betekenis ervan. Ik doel hier op de spirituele betekenis, dat de verandering van 'de loop der dingen' een onuitwisbaar gevolg is van je bestaan op aarde, die niet onopgemerkt blijft en is gebleven. Wat mensen van je denken na je dood is wat anders, maar kan natuurlijk ook van belang zijn.

Je kunt niet alles plannen, maar je kunt wel een intentie hebben. Het ego geeft de illusie dat we dingen in hokjes, categorieën moeten indelen, eist ruimte op, omdat het wil 'hebben' (bezit, liefde, waardering, bewondering, rijkdom, macht, erkenning etc.), iets wat ballast geeft en ongelukkig maakt. Het zijn de dingen die het ego vergaart en wil vergaren, of vergaard denkt te hebben, die vluchtig en betekenisloos zijn. Wat overleeft immers de overgang naar de dood, wat op aarde van belang leek te zijn? Is het wat vergaard is, of is het de intentie?

Heb dus vrede met je bestaan zoals het is. Geniet van je bestaan op aarde. Concentreer je op de intentie. Dat is voldoende. Het is immers die intentie die de dood overleven kan!