Teveel verstand

Ik weet zeker dat er na de dood niets is. Of beter: Het is mijn overtuiging.

Leven in het besef dat er geen God is, dat er geen leven na de dood is, dat er geen reden is voor het leven, dat het doel van het leven het leven zelf is, dat er geen hoger doel is, dat alles op toeval berust, dat er geen rechtvaardigheid is, slechts de logica van de natuur, is voor een rationeel denkend mens moeilijk tot bijna onmogelijk te bevatten. Immers hebben we verstand (dat mag ik hopen voor u althans), en verstand zoekt graag verklaringen, redenen, doelen, patronen, richtlijnen, methoden, systemen. Als het verstand ontdekt dat die er bijna niet zijn, wordt het zo ongeveer werkloos. Dan kun je haast beter een dom reptiel zijn.

Vandaar, denk ik, dat er zoiets is als religie. Uit de betekenisloosheid van het leven stijgt iets op wat het verstand begrijpen kan: Een doel, een vervulling, een reden, stof om na te denken, regels om naar te leven (voor sommigen), een verklaring voor het verstand: "Maak je geen zorgen verstand, er zit een patroon achter." Ik voor mezelf merk in ieder geval dat sinds ik mezelf niet meer gelovig acht, moeite heb met het vinden van betekenis. Betekenis van het leven. Een God, iemand om de schuld te geven of te prijzen, al naar gelang, werkt voor mij als een 'bliksemafleider', die loze emoties in banen leidt, en nieuwe uitdagende vragen opwerpt, eindeloos. Eindeloos, omdat er natuurlijk helemaal geen God is, en elke vraag daaromtrent een eindeloos zoeken naar niet-bestaande antwoorden voortbrengt.
29 nov 2013 - bewerkt op 29 nov 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van entropy
entropy, man, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende