Egoistische liefde....
Dat was wat ze zei....
Egoïstische liefde. Is dat niet wat wij vrijwel allemaal hebben?
Want je houdt van iemand en je wilt die persoon voor jou alleen hebben. Daar begint het al mee. Je bent van mij en dus hoor je alleen bij mij te zijn. MIJ! Dus ego.
Als je van iemand zou houden op een niet ego manier dan ben je in staat om die persoon te laten doen wat hij of zij wilt. Dus als je bijvoorbeeld echt heel van iemand houdt zou je die bijvoorbeeld moeten kunnen delen? De collega met de rukmuziek op heeft een anti boyfriend. Al meerdere keren vreemd gegaan. Dat doet haar pijn. Maar ze houdt van hem en wil hem niet kwijt dus ze gedoogd. Is dat dan unselfish love of is het een gebrek aan liefde voor jezelf?
Of is het pas echt onegoïstische liefde als je het de ander ook daadwerkelijk gunt?
Is het iets moois als je zoveel van iemand houdt en daarvoor alles aan de kant zet? Als je zo onzelfzuchtig bent dat je eigen behoeften aan de kant schuift voor die van een ander.
Is het mooi? En ik denk.....en schrijf iedere keer een beetje verder over dit onderwerp...
Zou ik zoveel van iemand kunnen houden dat ik zou kunnen zeggen dat hij het met een ander mag doen?
We zijn als mens nu eenmaal niet monogaam van nature. Ik denk nog steeds dat monogamie een keuze is. Een onderlinge afspraak die je samen maakt. Maar zou ik kunnen toestaan dat mijn liefde het met een ander doet? En als ik dat zou kunnen zou dat zeker niet betekenen dat het niets met mijn gevoel zou doen. Want dat denk ik dus wel. Ben ik dat toch te egoïstisch?
Ja denk het wel.....
Bestaat het fenomeen onegoïstische liefde wel echt?
En als je echt van iemand houdt, kun je dan wel volledig loslaten als het van de andere kant over is? Meestal wil een persoon dat niet want hij of zij wilt jou gewoon hebben voor zichzelf. Blijf bij me ook al is er geen liefde want dan heb ik je in elk geval bij me.
En verwarren we liefde niet vaak voor verlangen?
En dan denk ik aan R. Hij zegt zoveeeeeel van mij te houden. Maar hij is ook niet in staat om vanuit die grote liefde mij los te laten. Hij is nooit in staat geweest om vanuit die liefde voor mij, mij mijn vrijheid te geven. Zijn eigen onzekerheid liet het niet toe. Zijn gebrek aan vertrouwen zorgde ervoor dat hij te bang was om mij te verliezen aan die vrijheid. Hoeveel houdt hij dan van me?
Of zegt dat niets over zijn liefde voor mij als wel over zijn karakter en het niet in staat zijn om onzelfzuchtig van iemand te houden?
Houdt hij misschien meer van zichzelf dan dat hij zegt van mij te houden?
Wat niet erg is btw.
Weet je...ik denk dat je moeder Theresa moet zijn om onzelfzuchtig van iemand te kunnen houden. Het is denk ik alleen mogelijk als liefde voor je kinderen. Dan ga je heel ver.
En is dat erg? Het betekent alleen maar dat je dus ook genoeg van jezelf houdt om jezelf niet opzij te zetten en jezelf niet teleur te stellen.
Hoe erg is het dus?
Niet denk ik.
Al zal deze vorm van zelfzuchtige liefde vaker resulteren in afscheid nemen van 1 liefde om plaats te maken voor een andere liefde.
10 jan 2014
- meld ongepast verhaal
-
Xiier (opgeheven op 16-3-2016)
vrijdag 21 februari 2014 12:21
Ik denk juist dat we wel van nature monogaam zijn.
Waarom zou het anders zoveel pijn doen als de ander vreemdgaat?
Waarom zou je anders egoistisch worden als om die ene gaat?
Het zit in je natuur om monogaam te zijn, die gevoelens van hierboven kan je namelijk niet uitschakelen het komt en gaat.
Ik geloof wel dat je niet eeuwig monogaam aan elkaar WILT zijn.
Of wel.. zolang je gevoelens daar zijn voor de ander.
Deze gevoelens ervaren bijvoorbeeld dieren niet (aangezien we hier altijd mee worden vergeleken).
We worden gelukkig van een trouwe relatie.
Gelukkig van het bij elkaar en met elkaar zijn.
Een compleet gezin hebben. -
Ilong4U
dinsdag 15 april 2014 12:41
Ik denk dat je laatste drie regels sowieso wel kloppen. Maar dat is iets wat ons gelukkig maakt. Ik denk dat als je van nature monogaam zou zijn dan zou je geen verlangens ontwikkelen voor een ander. Nooit. Wat doorgaans in een goede relatie misschien ook niet aan de orde is omdat je dan ook geen behoeftes ontwikkeld voor een ander. Maar ook die regel gaat niet in alle gevallen op denk ik. Ook als alles koek en ei is kan het misschien gebeuren dat je toch verliefd op een ander wordt. Of gewoon lust voor een ander kan hebben. Je zult er alleen niet naar handelen als je relatie je lief is. De pijn die je ervaart als je partner met een ander rommelt zijn emoties die bij ons mensen horen. Wellicht hebben dieren die niet. Dieren acteren meer op instinct. Sommige dieren zijn wel bij één partner maar merendeel niet. Daar gaan de vrouwtjes voor de sterke zodat zij goede nakomelingen krijgt. Als de sterke uit een roedel o.i.d. verslagen wordt stappen ze over. We worden idd. wel vergeleken soms met het dierenrijk maar dat is ook wat mij betreft nier correct.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 15 jan 2014 Game over
- O 10 jan 2014 Egoistische liefde.... ( 2 )
- O 15 dec 2013 Paradijs?
- O 11 dec 2013 Mijn muur
- O 10 dec 2013 Daisy under the sun
- O 27 nov 2013 Goal, Lonedrone en zwerfers
- O 15 nov 2013 Zoon ( 2 )
- O 15 nov 2013 Gloves
- O 31 okt 2013 I need the sun
- O 03 sep 2013 Een gedicht aan zijn vrouw.... ( 1 )
- O 17 jun 2013 een beantwoord gebed.
- O 11 jun 2013 Joehoeeeee
- O 10 jun 2013 Ieder huis zijn kruis...
- O 05 jun 2013 Angel
- O 04 jun 2013 Brief aan gescheiden ouders ( 11 )