Eikel (gedicht)
Woorden maken me kapot,
jouw woorden doen mijn deur op slot.
De muur om mij heen is meters dik,
van binnen puur gesnik.
Waar haalde die het lef vandaan,
om zo tegen mij tekeer te gaan.
Waar was mijn lef gebleven,
want ik heb enkel gezwegen.
Niks weet hij van mij,
er zit geen waarheid in wat hij zei.
Hij heeft me zo van slag gemaakt,
zo diep in het hart geraakt.
Maar hij weet niks van de pijn,
hij wil alleen maar grappig zijn.
Eikel dat je bent,
noem jij jezelf een echte vent.
Je breekt een hart als een rauw ei,
dat kleine hartje is van mij.
Moet je jezelf zien zitten met je arrogante kop,
en weer doe je er een schepje bovenop.
Love, Jewel!
Jewel, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende