eindelijk hulp.

vandaag hele moeilijke dag gehad. kon vannacht niet slapen had hoofdpijn,buikpijn,duizelig en ontzettend misselijk heb daarom ook gewoon niet geslapen vannacht.
s'ochtends om 7uur opgestaan was me aan het aankleden en me pa komt me kamer binnen begint tegen mij te schreeuwen dat ik me niet moet aanstellen met mijn maagzweer en dat ik er als een zombie bijloop vind je het gek na 2 lange dagen achter elkaar en 2 nachten al slecht slapen. ik ging de discussie met hem aan want was echt kwaad! had het beter niet kunnen doen heb nu een gekneusde enkel door hem en een blauw oog. zit onder de blauwe plekken maar moest gewoon naar school toe. ik kwam aan op school en het is zo moeilijk voor mij om iemand in vertrouwen te nemen vriendin wist al wat er gaande was toen ik aan kwam lopen en zei dat k direct met mijn coach moest gaan praten. ik durfde niet maar zij is meegegaan gelukkig. ik heb het vertelt wat mijn vader allemaal doet en dat ik dacht dat het 'normaal'is dat hij dat doet. mijn coach schrok enorm en bracht me naar het ziekenhuis waar bleek dat k mijn enkel gekneusd had en mijn oog gewoon goed dik is heb er druppels voor. mijn coach gaat er wat aan doen en k moet gaan praten met de vertrouwenspersoon van school en jeugdzorg. mijn coach had dit nooit verwacht van mij: Het altijd vrolijk en lachende meisje. ze was erg verbaast ik had mijn vriendin ook nog niet alles vertelt en die schrok nog meer dat k waar k me thuis hoor te voelen gewoon niet veilig voel. ik moest van mijn coach alle heftige dingen vertellen uit het verleden en zij en mijn vriendin schrokken daar heel erg van de coach zei dat dat niet normaal is voor iemand van mijn leeftijd en ze vroeg zich af hoe ik ik dit allemaal verwerk. niet dus. mijn broer(1 en moeder staan allebei achter mijn vader ze staan dus gewoon toe te kijken.

ik hoop dat ze er wat aan kunnen veranderen want k zie het helemaal niet meer zitten en reageer dit dan ook op mezelf af. omdat ik weet dat dit de enigste manier is hoe ik hem ook pijn kan doen.
ik zal er dan ook nog wel een tijd mee doorgaan om alles kwijt te kunnen.
ik hoop dat ik mezelf weer vind dit alles heeft mij zo onzeker gemaakt en is allemaal teveel aan het worden.

ik hoop niet dat jullie denken dat ik een zielig persoon ben of iets dergelijks want dit is wat momenteel echt in mijn leven gebeurt. geloof me dat wil je niet meemaken op deze leeftijd