lost myself...

gisteren naar even met Sienna naar Terschelling geweest om mijn stage daar bij puur-terschelling helemaal rond te maken. ik kan echter niet wachten tot ik daar ben vanaf 13 november tot 27 januari samen met Sienna wordt echt een leuke ervaring.

maar vandaag erger ik me opnieuw rot aan me vader ik kom thuis en had een toets engels en had daar een 7,5 voor en vertelde het me pa en hij vond dat niet goed genoeg en alleen maar negatieve dingen vertellen wat mij erg onzeker maakt. ik heb nu zoveel dingen aan mijn hoofd: mijn ziekte maagzweer, school en dan nog thuis en hen nauwelijks tijd voor mijn vrienden. Ik vecht elke dag en heb op dit moment gewoon het gevoel dat ik helemaal niet meer verder wil ik weet gewoon niet meer waar ik voor vecht. en kan elk moment helemaal in tranen barsten ik trek dit gewoon niet meer ik voel me waar ik me juist thuis hoor te voelen helemaal niet thuis en totaal niet veilig. me vader trekt me alleen maar meer omlaag doordat hij niets en dan ook gewoon niets positiefs kan zeggen over wat ik allemaal doe. ik weet gewoon niet meer mijn doel en ben mezelf gewoon aan het kwijtraken in loop op school altijd vanaf 9uur tot 16:15 om thuis weg te zijn en loop daar ook altijd met een lach terwijl k gewoon elk moment in elkaar kan storten ik ben het gewoon allemaal zat.

ik zie Terschelling dan ook als een uitweg om mezelf weer proberen te vinden maar ik ben bang dat dat niet meer zou gebeuren. ik voel me gewoon te leeg en elke dag naar school met maagzweer is gewoon heel vermoeiend maar k wil niet naar huis toe en k weet dat het keer op moet gaan houden maar hoe?

iemand daar een antwoord op of tips??