Elf over elf

De zon schijnt, het is fris.

Alles staat open, het is gewoon best koud binnen.

Na een paar heel slechte dagen heb ik ineens weer wat energie.

Gelukkig heb ik nog goeie dagen erbij zitten.

Mentaal voel ik me goed, ik heb door al die jaren geleerd dat geluk of innerlijke rust iets is wat jezelf kunt bereiken door gewoon door te gaan en alles te onderzoeken.

Mijn lichaam is niet meer wat het was en dat is soms een behoorlijke uitdaging.

Ik heb erg veel meegemaakt in mijn leven en dat kwam ook door de onrust en ook de drang om te weten te komen waarom wij op aarde zijn.

Kortom; Wat is de zin van het leven?

opgegroeid in een gezin met een gestoorde moeder, en een vader die zelfmoord pleegde ,voornamelijk als gevolg van het gedrag van mijn moeder.

Mij had ze bijna zover gekregen maar ik ben de som van zowel mijn vaders als mijn moeders genen en ik ontdekte dat wil ik dit leven overleven dan zal ik zelf mijn leven moeten lijden/Leiden.

Ik heb veel relaties gehad ,veel vrienden,en ben vrij jong vertrokken uit mijn geboorteplaats omdat ik daar steeds vastliep.

De meeste vrienden van vroeger,ik heb geen idee wat er van ze terecht is gekomen.

Sommigen heb ik nog contact mee via social media en sommigen in real life.

Nu woon ik alleen met mijn kat en ik heb een leuke vriendin die zelf ook alleen woont.

Ik ben geen mens om samen te wonen maar aan de andere kant ben ik een man en pas compleet met een vrouw.

Al die jaren zwaar werk gedaan en lange dagen want werken,huishouden,klusjes ,op pad met de motor ,de jaren vlogen om.

In 2015 een zwaar bedrijfsongeval gehad waardoor ik bijna mijn onderbeen verloor .

Na de revalidatie weer vol aan de bak tot mijn alvleesklier mijn leven totaal weer omgooide.

Nu heb ik veel vrij,veel pijn,vaak moe en gelukkig nog steeds goeie momenten.

Veel mensen haken af als je aan de zijlijn komt te staan, maar ik begrijp dat.

Toen ik nog volop in de flow zat had ik ook weinig tijd voor andere mensen,laat staan voor mensen die de hele dag vrij hebben en daarbij ook nog klagen.

Ik klaag bewust zo min mogelijk maar geef wel duidelijk aan waarmee ik worstel nu.

Op social media wordt er veel geklaagd, over de gas prijzen, alles wordt duurder blabla.

Klagen is vaak een gevolg van teveel tijd om te denken.

Ik zie tegenwoordig veel mensen erg veel op hun smartphone turen en ik heb er bewust nog steeds geen want als ik buiten ben wil ik niks missen van het moment.

Lekker wandelen in de bossen, heerlijk genieten.

Als kind besloot ik om nooit kinderen te maken omdat ik deze wereld geen plek vind om kinderen neer te zetten.

Mijn ouders namen kinderen omdat dat zo hoorde.

Maar ik blijf erbij dat de enige reden kan zijn dat je kinderen neemt is liefde.

De overbevolking neemt toe en daarmee dus ook een hoop extra problemen.

Ik geloof best dat het vaccinatie gebeuren daar verband mee houdt.

Ik weiger zelf geen vaccinatie maar ik neem er ook geen omdat het voor mij nul voordelen oplevert.

Ik ben al gesteriliseerd en festivals en kroegen interesseren me geen drol.

Je maakt keuzes in dit leven en gaat daarvoor en tegelijkertijd respecteer je de keuzes van andere mensen ook al zie je soms hoe waanzinnig die keuzes kunnen zijn maar heey ieder mens zijn eigen voetbal.

Mijn intuitie vertelde me al vroeg in mijn leven dat ik vooral fisiek werk moest gaan doen en niet teveel in het hoofd te leven.

Ik heb veel boeken gelezen van Krishnamurti,Tolle,Dyer,Hesse,you name it.

Erg veel soorten muziek doorleeft.

Op zoek naar hoe om te gaan met deze waanzinnig ontspoorde maatschappij die ondanks de chaos toch nog functioneert hahaha.

Ik klaag niet, ik heb elke dag eten en onderdak en relatieve vrijheid.

Niet gebukt onder de restricties van religie of wat de mensen wel niet van me zullen denken.

Soms is dat een eenzame weg en ook dat is helemaal super.

Ik zou willen zeggen tegen de jongeren die nu psychisch lijden; Luister naar je intuitie en vertrouw dat het goed komt.

Ik wens jullie een mooie dag.