Emotiedagboek #2 en #3

Zaterdag

Hoofddrukte "All-time": 13-14
Hoofddrukte nu en de laatste 7 dagen: 7

Ik voelde in de ochtend grote spanning. "Krijg ik een mail? Kart mijn moeder naar mij toe en moet ik haar terugsturen, want ik ga echt de deur niet open doen? Heb ik echt alles geregeld zodat ze mij juridisch/vermogensrechtelijk etc. niets meer kan maken?"

Ik moet me helemaal niet bezig houden met wat mijn familie denkt en doet.

Waarschijnlijk duikt iemand op precies wanneer ik weer kalm ben geworden.

De persoon die ik datete vorig jaar stuurde ook een berichtje net wanneer ik hem vergeten was.

Deed me weinig, maar ja. Is wel weer typisch.

Het heeft geen zin om je druk te maken. Alert, niet angstig.

Zondag

Same.

Hoofddrukte "All-time": 13-14
Hoofddrukte nu en de laatste 7 dagen: 7

Idk man.

Hoort erbij, denk ik. Die spanning.

Deze mindfulness oefening kende ik nog niet maar werkte wel goed gisteren: https://www.mayoclinichealthsystem.org/hometown-health/speaking-of-health/5-4-3-2-1-countdown-to-make-anxiety-blast-off

Mijn moeder zei tijdens een van de gesprekken die we hadden voordat ik vertrok: "ik vergelijk je niet met S., ik doe mijn best om dat niet te doen" (dat is de zoon, van de broer van mijn oma)

Ik kan me voorstellen waarom haar hoofd die associatie met mij maakte.

Maar er is een groot verschil tussen S. en mij.

S. heeft zich zijn hele leven vastgehouden aan zijn slachtofferrolletje dat ie "de zoon van gescheiden ouders is". Hij was het gouden kindje van mijn overgrootoma, de zoon van HAAR gouden zoon. Mijn moeder de zwarte schaap, de dochter van de zwarte schaap van mijn overgrootoma, namelijk mijn oma.

Hij kon niets verkeerd doen. Leende geld van oma en gaf het nooit terug. Bleef afhankelijk van mijn familie, want hij had zijn zaakjes nooit op orde. Maakte ondankbaar gebruik van zijn goudenkindjesstatus totdat ie een vrouw had gevonden die hem kon bemoederen en waar hij een kind mee kreeg.

Ik was altijd braaf. Te braaf, misschien. Maar ik was ook altijd onafhankelijk, ook al had mijn moeder dat nooit door, omdat wij vaak hetzelfde nadachten over praktische zaken, zoals hoe onveilig het was om uit te gaan en onderwijs enzo.

Ze had niet door dat ze me eigenlijk nooit ECHT volledig aan het manipuleren, en dat mijn onafhankelijke acties GEEN PROTEST waren tegen haar. Maar INDIVIDUELE beslissingen, net zoals al mijn andere individuele beslissingen die WEL overeenkwamen met haar visies.

Dat zei ik haar ook regelmatig, maar ze weigerde om het tot haar dikke kop te laten doordringen.

Ik zei op verschillende momenten, "ik ben het eens met jou, ik ga het anders aanpakken", en

"ik ben het niet eens met jou, maar omdat jij de ouder bent en ik minderjarig, doe ik zoals jij zegt."

en toen ik volwassen was bijvoorbeeld:

"Oke, ik ga niet een half jaar naar Canada, maar niet omdat jij zo panisch bent. Ik ga niet alleen omdat ik eerder klaar wil zijn met mijn studie wat ver weg is en ik geen schulden wil maken. Dan ga ik wel op reis wanneer ik eigen inkomen heb."

Daarom neem ik haar ook niets kwalijk over de beslissingen die ik nam, om thuis te blijven om voor mijn zusje te zorgen bijvorbeeld.

Sure, ik nam die beslissing op basis van verkeerde informatie over haar intenties onder andere.

Maar ik streefde ernaar om altijd allereerst OM MIJN EIGEN redenen beslissingen te nemen, en pas daarna haar gevoelens mee te laten wegen. (Alleen jammer dat ik daar altijd zoveel gewicht aan gaf, terwijl ze mijn behoeftes en gevoelens niet echt zo zwaar woog. Alleen wat ZIJ DACHT EN VOND dat mijn behoeftes zijn...)