Emotioneel ben ik doodop
Ik kan me niet meer herinneren dat ik écht gelukkig was. Het lijkt een ver verleden..
Dat betekend niet dat ik nooit lach of geen lol maak. Integendeel. Ik vergeet mijn problemen soms
en lach er op los. Maar na ik uitgelachen ben voel ik me weer down. Alsof ik het recht niet heb om gelukkig te zijn. Soms denk ik 'Jij verdient het niet om gelukkig te zijn.' en dan sta ik weer bij nul. Hoe raar dit ook klinkt, ookal houd niemand van me, hou ik wél van mezelf. Ik heb niemand die me kan troosten in deze moeilijke tijden en toch troost ik mezelf. Klinkt raar, maar toch is het zo. Ik kan beter mijn eigen beste vriendin zijn..
Wat ik doorstond de laatste jaren heeft me gemaakt tot een eigen ik. En om eerlijk te zijn, ik vind er niets aan. Vorig jaar besloot ik om op een nieuwe school te gaan inschrijven om een nieuwe start te maken. Nieuwe vrienden te maken. Dat is één van de grootste fouten die ik ooit maakte. Ze lachen me hier uit omdat ik overgewicht heb. Niet dat ze er grapjes over maken ofzo. Nee, als ik passeer dan draaien ze allemaal hun hoofden en beginnen ze te lachen. Achter m'n rug. Ze denken dat ik het niet zie, maar zoiets kan je gewoon niet negeren. Ik dacht dat het begin dit jaar zal stoppen, dat ze er gewend aan gingen geraken, maar tevergeefs. En van school veranderen gaat ookal niet want we zitten krap bij kas, een beetje blut om het zo maar te zeggen. En dat zou weer veel administratie en kosten teweeg brengen. Ik haat mijn leven en het word telkens maar erger en erger. Ik ben aan het huilen en het lucht gewoon niet op.
Dat betekend niet dat ik nooit lach of geen lol maak. Integendeel. Ik vergeet mijn problemen soms
en lach er op los. Maar na ik uitgelachen ben voel ik me weer down. Alsof ik het recht niet heb om gelukkig te zijn. Soms denk ik 'Jij verdient het niet om gelukkig te zijn.' en dan sta ik weer bij nul. Hoe raar dit ook klinkt, ookal houd niemand van me, hou ik wél van mezelf. Ik heb niemand die me kan troosten in deze moeilijke tijden en toch troost ik mezelf. Klinkt raar, maar toch is het zo. Ik kan beter mijn eigen beste vriendin zijn..
Wat ik doorstond de laatste jaren heeft me gemaakt tot een eigen ik. En om eerlijk te zijn, ik vind er niets aan. Vorig jaar besloot ik om op een nieuwe school te gaan inschrijven om een nieuwe start te maken. Nieuwe vrienden te maken. Dat is één van de grootste fouten die ik ooit maakte. Ze lachen me hier uit omdat ik overgewicht heb. Niet dat ze er grapjes over maken ofzo. Nee, als ik passeer dan draaien ze allemaal hun hoofden en beginnen ze te lachen. Achter m'n rug. Ze denken dat ik het niet zie, maar zoiets kan je gewoon niet negeren. Ik dacht dat het begin dit jaar zal stoppen, dat ze er gewend aan gingen geraken, maar tevergeefs. En van school veranderen gaat ookal niet want we zitten krap bij kas, een beetje blut om het zo maar te zeggen. En dat zou weer veel administratie en kosten teweeg brengen. Ik haat mijn leven en het word telkens maar erger en erger. Ik ben aan het huilen en het lucht gewoon niet op.
21 okt 2011
- meld ongepast verhaal
-
xLost
maandag 24 oktober 2011 19:00
Ik voel me precies hetzelfde.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 aug 2013 Hervallen
- O 07 aug 2013 Bekijk dit
- O 07 aug 2013 Dit dus
- O 07 aug 2013 Lana Del Rey ( 2 )
- O 07 aug 2013 Wat ik ook doe
- O 07 aug 2013 Hoe?
- O 02 aug 2013 American Horror Story ( 8 )
- O 01 aug 2013 Zou ik..
- O 31 jul 2013 personal rant 2
- O 31 jul 2013 personal rant
- O 30 jul 2013 I fucked up ( 6 )
- O 30 jul 2013 "fucking hell, niet nu"
- O 27 jul 2013 Tumblr ( 4 )
- O 27 jul 2013 Ziekenhuisbezoek nr 13242424 ( 12 )
- O 31 jan 2012 Ik laat je gaan