Emotioneel stabiel

Ik zie mezelf graag als rots in de branding, een en al steen, onvermoeibaar, stabiel en een goede gebalanceerde praatpaal. Helaas gaat dat niet altijd op.
Als er na een goed gesprek met mijn moeder weer vanalles opspeelt ben ik bang uit de rol te kruipen. Het liefst doe ik alsof het me niets doet, alsof de onzekerheid van mijn moeder over mij me niks doet. Toch loop ik met een kutgevoel de trein uit.
Dan doe ik net alsof ik gewoon contact zoek met Anne, maar eigenlijk wil ik in haar armen liggen, mijn verhaal doen en daarop een antwoord krijgen. Wil ik het liefst even de nemende partij zijn, de partij die even egoïstisch mag zijn.(Zo mag ik het niet zien, doe ik lekker toch)
Maar waarschijnlijk lig ik vannacht alleen, zonder praatpaal, zonder antwoorden.


Geschreven op weg naar huis, uur of 10. En daar lig ik, alleen. Zonder antwoorden. Wel een beetje gepraat, of ik alles wilde delen over de whatsapp. Nee, daar wilde ik dr voor zien, dat zat er niet in.
Wel met mn stagebegeleider erover gehad. Wat er voor mij het meest uitsprong was dat hij zei dat een gezonde startende relatie volgens hem het liefst dagelijks seks heeft. Dat is in mijn ogen ook zo, alleen voldoe ik daar niet echt aan. Nu houd ik me wel groot tegenover hem, "1 week. Ja verschrikkelijk lang! Pfoeh!" maar ik weet, het is langer. Ik weet het niet eens meer, zo lang. Hij zei ook dat ik het er echt over moest hebben, dat ik meer open erover moest hebben. En anders is er altijd nog N.... De sketch van de vereniging, die wilt altijd wel. Dat was ongeveer de toon van het gesprek. Goed mannelijk dus nahnah, heerlijk.

Nu slapen, morgen lezen, gitaar spelen(beide eindelijk weer!) en daarna naar de schoonfamilie en slapen bij haar. Eindelijk! En het erover hebben, seks komt wel(I hope).
26 dec 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Developing
Developing, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende