En als klap op de vuurpijl:
3,5 jaar..
3,5 jaar zijn voorbij gevlogen met hem, god wat hebben we veel meegemaakt.
We hebben zoveel mooie en leuke dingen gezien en gedaan en zoveel ellende gekend en overkomen.
Altijd met beide benen op de grond gebleven, omdat we elkaar hadden.
Zo is in een keer 3,5 jaar voorbij nadat we de woorden uitspraken dat het misschien beter is om uit elkaar te gaan.
Nadat we beide aangaven dat we de vonk niet meer voelden en we beide zagen dat we uit elkaar aan het groeien waren.
Denk ik dat we de juiste beslissing hebben genomen? Nee.
Maar zijn dit mijn gevoelens die spreken na het besef dat we niet meer bij elkaar zijn? Waarschijnlijk.
God, ik wil je niet kwijt. Ik heb altijd gedacht dat wij bij elkaar horen.. We waren "Quirijn en Anique".
Vrienden zeggen: 'het is gek, we kennen jullie niet zonder elkaar'.
Ik heb je gevraagd of je me terug wou, of je weer "verkering" met me wou, zoals ik dat vroeg met smekende ogen, je zei alleen met een ongemakkelijke lach 'doe dit nou niet'. Verdrietig draaide ik me om, waarna jij jouw armen om me heen sloeg om me te troosten, maar het enigste dat ik dacht was: 'laat me niet meer los'.
Ik hoop dat de tijd zal leren dat we wel bij elkaar horen, want ik heb geen idee hoe ik het leven door zou moeten gaan zonder jou. Hoe het is, om alle ellende te trotseren zonder jou. Hoe ik met beide benen op de grond zou moeten blijven, zonder jou.
We blijven vrienden, dat is wat we af hebben gesproken.
De tijd zal het leren of dit voor ons werkt, of dat we elkaar alleen maar meer zullen verliezen.
3,5 jaar zijn voorbij gevlogen met hem, god wat hebben we veel meegemaakt.
We hebben zoveel mooie en leuke dingen gezien en gedaan en zoveel ellende gekend en overkomen.
Altijd met beide benen op de grond gebleven, omdat we elkaar hadden.
Zo is in een keer 3,5 jaar voorbij nadat we de woorden uitspraken dat het misschien beter is om uit elkaar te gaan.
Nadat we beide aangaven dat we de vonk niet meer voelden en we beide zagen dat we uit elkaar aan het groeien waren.
Denk ik dat we de juiste beslissing hebben genomen? Nee.
Maar zijn dit mijn gevoelens die spreken na het besef dat we niet meer bij elkaar zijn? Waarschijnlijk.
God, ik wil je niet kwijt. Ik heb altijd gedacht dat wij bij elkaar horen.. We waren "Quirijn en Anique".
Vrienden zeggen: 'het is gek, we kennen jullie niet zonder elkaar'.
Ik heb je gevraagd of je me terug wou, of je weer "verkering" met me wou, zoals ik dat vroeg met smekende ogen, je zei alleen met een ongemakkelijke lach 'doe dit nou niet'. Verdrietig draaide ik me om, waarna jij jouw armen om me heen sloeg om me te troosten, maar het enigste dat ik dacht was: 'laat me niet meer los'.
Ik hoop dat de tijd zal leren dat we wel bij elkaar horen, want ik heb geen idee hoe ik het leven door zou moeten gaan zonder jou. Hoe het is, om alle ellende te trotseren zonder jou. Hoe ik met beide benen op de grond zou moeten blijven, zonder jou.
We blijven vrienden, dat is wat we af hebben gesproken.
De tijd zal het leren of dit voor ons werkt, of dat we elkaar alleen maar meer zullen verliezen.
19 okt 2022
- meld ongepast verhaal
-
Acquario
donderdag 20 oktober 2022 00:12
Sterkte meissie! Hou je taai
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 01 dec 2020 Nog geen diagnose? ( 1 )
- O 30 nov 2020 Diagnose ( 1 )
- O 25 nov 2020 Quarantaine ( 2 )
- O 17 okt 2020 De frustraties eruit schrijven ( 2 )
- O 29 sep 2020 Toch weer hulp gezocht ( 2 )
- O 25 aug 2020 Ik kan dit niet meer zo ( 2 )
- O 08 aug 2020 Er is veel gebeurd ( 1 )
- O 24 apr 2020 Woede vanuit het niks. ( 4 )
- O 26 mrt 2020 Onzekere tijden ( 1 )
- O 02 mrt 2020 Geen motivatie ( 4 )
- O 13 feb 2020 Helemaal klaar mee
- O 07 jan 2020 Geen leven zonder foto's ( 3 )
- O 26 nov 2019 Rude much ( 7 )
- O 16 sep 2019 Happy birthday in heaven ( 2 )
- O 22 aug 2019 Arrived at Curadise (2.0) ( 1 )