En daar zit ik dan
daar zit ik dan...
Met allemaal kratjes en boxen om me heen, gevuld met mijn vertrouwde spulletjes. Met vertrouwde spulletjes die niet meer zo veilig en vertrouwd voelen, spulletjes die allemaal weer een plekje moeten krijgen, die allemaal een veilig en vertrouwd plekje moeten krijgen. En met zoveel tassen, allemaal kleren. Kleren die besmet zijn met de verhuizing. Kleren die me eerder lief waren omdat ze mooi zijn of fijn zitten. Kleren waarvan ik me nu afvraag van wie ze eigenlijk zijn? In een bed geslapen waarvan ik me afvroeg of ik 'm ooit zou kunnen gebruiken voor hetgeen hij eigenlijk bedoeld is. Gordijnen die ik niet open durf te doen, ik ben helemaal para.
Want ik zit op die andere kamer. Het voelt niet fijn. Het voelt niet meer van mij. Het voelt niet meer als mijn plekje. Ik voel me niet meer als ik. Ik ben helemaal in de war... paranoïde misschien ook wel...
OrangeGirl, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende