vervolg brief aan mijn ouders

Vanochtend eerst een afspraak met mijn SLBer(S.) En jaaaa, ik was er, en nog op tijd ook nog! Even hoopte ik dat dat een teken zou zijn dat het vandaag gewoon goed zou gaan. Maar niets was minder waar...

Gister dus die brief op de bus gedaan. Heb nog een poging gedaan dat ding er weer uit te krijgen, maar werd woest weggejaagd door een van de verhuizers in de buurt, die dacht dat ik dat ding aan het slopen was. Dus dat ding kreeg ik er natuurlijk nevernooit meer uit.

Vandaag dus (braaaaaaf!) naar school geweest. Hele dag mijn mobiel in de aanslag gehouden, compleet met steeds hoger opbouwende spanning. Laatste uren les van S. Was meteen raak, moest hem al inlevern. Dus ik dat ding gauw in de tas, moest hem daar laten. Tjakka, tweede keer raak, weer bijna kwijt. Echt, ik zweer je dat ik eigenlijk heel erg gematst ben.. Uiteindelijk zette ze mijn tas een eind verderop neer en kon ik dat ding dus niet meer ongezien uit mijn tas halen. En wat doet deze domme doos? juist jah, etui erin terug (laten) gooien en met dat smoesje mijn telefoon onder mijn etui weer meenemen. Gauw in m'n schoen gedaan.

En dat was dom! Ging de hele tijd af (gelukkig stond ie op trillen!) dus de spanning werd alleen maar erger. Uiteindelijk hield ik het niet meer en toen we naar het studiecentrum gingen heb ik mijn moeder gesmst of ze thuis was en dat er een brief onderweg was. Kreeg een heel lief smsje terug. Dat ze niet boos was en dat ze het alleen maar heel erg vindt dat ik er zo lang mee gelopen heb.

Spanning compleet. Ademhaling sloeg op hol en werd heel slap. L. en J. haalden S. erbij. Ik nog proberen te zeggen dat het allemaal wel goed ging, wat natuurlijk compleet mislukte, vraag me af of er uberhaupt woorden uit kwamen op dat moment. Mocht even naar buiten, voelde hem deze keer al aankomen dus kon nog net op tijd een verdieping lager naar de wc's lopen. Wilde op de bril gaan zitten, maar belande er natuurlijk naast. Raakte in paniek omdat het me niet lukte overeind te komen, dus uiteindelijk J. geappt. Kwam samen met L. en ging toen terug om mijn tas op te halen terwijl L. mij naar buiten hielp.

J. kwam eraan, met S. want die had natuurlijk door dat J. mijn tas ophaalde en we nu alledrie niet meer in het studiecentrum zaten. En echt... wat ben ik onwijs blij met L. en J. zitten pas een jaar bij elkaar in de klas, maar ze zijn er voor me, zelfs op deze kutte momenten dat ik instort. En oeii, wat ben ik toch wel heel blij met S. En ik maar denken dat er voor mij maar één goede SLBer was, zij bewijst het tegendeel...

Dus ik zat daar, heel erg proberend om mijn ademhaling onder controle te krijgen en mijn beeld weer scherp te stellen.. Ze waren er voor me.. en dat was.. FIJN. Nu huil ik niet meer om het gebeurde, maar om hoe ontzettend fijn ik het vindt dat ze er op dat moment alle drie voor me waren. De drie voor mij belangrijkste mensen op school..



Nu ben ik heel moe, hoofdpijn en nog steeds nogal in de war...

en nu ga ik het op een zuipen zetten!




grapje