En "dan", knapt er iets.

Tja alweer een tijd geleden, maar na een tijd ben je het zat. okee leven werd inder na het overgaan naar een andere klas. alleen klote mensen in de klas en mijn vrienden zie ik zo nu e dan in de pauze. die alles maakt ej niet vrolijk,

wat maakt mij nog meer niet vrolijk dan? dat niemand mij naar waarde schat. ik ben het zat dat mensne denken dat ik niets kan, vooral als het gaat over het gene waar ik voor leef en waar mensen met veel meer verstand erover wel degelijk hebben gezegd dat ik het kan. Negeer het, je weet beter. jaa weet ik ook maar na diverse leraren die denken dat ej neits kan, die denken dat je dom bent, die denken dat je later een asisstente van niets bij een half failliet bedrijf word. Knapt er iets. de maat is vol, ik zal bewijzen wie ik ben,

maar helaas is dat niet erg makkelijk want als ik de kans niet krijg om mij te bewijzen kan het ook niet zo snel. wat dan? je word boos, van binnen, je kunt niet je leraar met de huid vol schelden als hij uiteindelijk beslist of jij wel examen mag doen in dat vak, en zo link zijn ze bij mij wel. dan word je dus boos, je voelt een woede opborrelen die je bijna niet kan weerstaan, je bedenkt hele scripts met wat je zou zeggen als je een echt gesprek met ze had maarja, alsof dat er ooit van komt.

Het laat je vechten voor alles om je toc h t ebewijzen,
zal het eigelijk wel helpen?

zouden ze nog denken dat is dat meisje dat niets kan ookal heb ik het straks misschien wel helemaal gemaakt.
Jekomt er achter door het te proberen, ik zal dus wel een seveb laten zien wat ik kan, aan IEDEREEN,