En nu nog het onderwerp...
Onderstaande mail wil ik naar hem versturen. Weet alleen nog geen 'onderwerp'... Vind dat altijd zo moeilijk te bedenken. Vooral omdat het in dit geval dusdanig pakkend moet zijn, dat hij de mail opent en gaat lezen...
Verder weet ik nog niet wanneer ik het ga versturen. Doe ik het vanavond al? Of zal ik toch maar wachten tot morgen? Maar moet morgenochtend naar Dordrecht toe en ben waarschijnlijk pas in de middag thuis. Verstuur ik het morgenochtend vroeg, dan lijkt het net op een uitgekauwd mailtje. Teveel over nagedacht. Bovendien gaat de tijd dan héél langzaam voordat ik weer eens thuis ben. Dus dan zou ik het beter morgenmiddag of morgenavond kunnen versturen. Met het risico, dat ik dan pas dinsdag antwoord krijg...
Ik denk er nog even over na...
Lieve/beste .......,
Hopelijk was je nieuwsgierig genoeg (en is dit mailtje niet meteen in de prullenbak beland). Ik zou het heel erg op prijs stellen als je deze brief op je gemak doorleest. Zou het zelfs nog fijner vinden als je ook antwoord op (sommige) vragen geeft.
Nog even een kanttekening vooraf: ik ben niet boos of zo. Dus wat er ook in deze mail staat: het is niet bedoeld als verwijt. Integendeel.
En misschien haal ik weer dingen in m'n hoofd die er niet zijn. Ten slotte zei je bij het afscheid nog, dat ik niet zoveel moest piekeren, dat dat nergens voor nodig was. Het is alleen...
M'n verstand zegt dat het bij die ene keer blijft. M'n gevoel wil dolgraag alle smsjes en mailtjes geloven, jou geloven, jou vertrouwen... Er is maar één iemand, die mij duidelijkheid kan geven en dat ben jij.
Dus wat heeft er gelijk: mijn verstand of mijn gevoel...?
De afgelopen dagen heb ik niets van je gehoord. Op zich is daar niets mis mee of iets raars aan. Maar vanaf het moment, dat ik niets hoorde op mijn smsje met de vraag hoe het met je vader ging, begon mijn verstand toch steeds harder te roepen, dat ik er in was getrapt, dat het toch wel bij die ene keer zou blijven.
Het was (en is trouwens nog steeds) echte oprechte belangstelling. Ik hoop, dat hij inmiddels aan de beterende hand is. Is hij al van de IC af?
Tegelijkertijd heb ik me enorme zorgen lopen maken. Was er misschien iets met jou gebeurd? 'Dat gelukkig niet' was m'n eerste gedachte, toen ik had gezien, dat je op de site had ingelogd. Was er iets aan de hand met je vader? Een terugslag? Heb het ten slotte ook bij mama gezien: donderdags zou ze naar een verpleegtehuis gaan voor verdere revalidatie, maar die woensdag overleed ze ('s maandags een 2e hersenbloeding gekregen). Ook probeerde mijn gevoel 'excuses' te bedenken, waarom je (nog) niets van je had laten horen... Iets met jou, iets met je vader, of misschien opeens enorm druk op het werk? Of druk bezig met het regelen van de laatste dingen voor de vakantie...?
Of was het misschien iets heel anders...? Was jij te 'laf' om te zeggen, dat het bij die ene keer bleef? Waren die smsjes met voorbedachten rade gestuurd? Was dit alles een soort mooi verkooppraatje? Of was het eerder schaamte, dat je je belofte toch niet waar kon maken (je schreef in één van de smsjes 'we hebben bepaalde dingen beloofd aan elkaar... en ik kom dat na!' )?
Maar ik kan me alleen niet voorstellen, dat jij te 'laf' bent om zoiets te zeggen. Kan me ook niet voorstellen, dat het mooie verkooppraatjes waren. Waarom zou je? Ik had ten slotte al meerdere keren aangegeven, dat het niet nodig was om beloftes te maken als ze toch niet waar waren of niet nagekomen zouden worden. Bovendien klonk je gewoon te oprecht.
Zodoende hoop ik echt, dat ik weer eens spoken zie, dat er niets aan de hand is en dat mijn gevoel jou inderdaad kan vertrouwen en geloven. Voor meer dan 200%... #censuur#
Als echter blijkt, dat mijn verstand gelijk heeft... Het zij zo. Zal dan misschien een beetje teleurgesteld zijn, maar dat overleef ik dan wel. Vooral teleurgesteld, omdat ik je mijn angst had toevertrouwd. De angst, dat het bij één keer zou blijven. Waarop jij schreef, dat ik je moest vertrouwen, dat het niet alleen bij die ene keer zou blijven. Gewoon omdat we nog zoveel los te gaan hadden…
Zou het trouwens wel jammer vinden. M'n lichaam is behoorlijk wakker gemaakt door jou. En je had me 'de volgende keer' borsthaar beloofd *tonguitsteek* Maar bovenal zoen je hemels! Oké, ik mis misschien ook een beetje die perfecte wisselwerking, die volgens jou uniek, echt en bizar was… Vind hem niet meer zo eng als eerst.
Mag ik dan wel weten, waarom het bij die ene keer blijft? Gewoon, zodat ik me niet meer gebruikt hoef te voelen. En zodat ik dit alles een plekje kan geven. Keurig bij elkaar verpakt in een doos met daarop 'afgehandeld'…
Mocht uit je antwoord blijken, dat je liever geen contact meer met me wilt hebben, dan wens ik je alvast een hele fijne vakantie toe. Geniet er van. En laat af en toe even weten hoe het met je vader gaat (of hij al van de IC af is, wanneer hij weer naar huis mag en zo), please. Ik ken hem weliswaar niet, maar heb inmiddels wel medelevende ‘gevoelens’ voor hem. Ik wens ook hem en je moeder het allerbeste toe. Mogen ze nog lang in goede gezondheid leven.
Hoop snel wat van je te horen.
Liefs,
C.
Verder weet ik nog niet wanneer ik het ga versturen. Doe ik het vanavond al? Of zal ik toch maar wachten tot morgen? Maar moet morgenochtend naar Dordrecht toe en ben waarschijnlijk pas in de middag thuis. Verstuur ik het morgenochtend vroeg, dan lijkt het net op een uitgekauwd mailtje. Teveel over nagedacht. Bovendien gaat de tijd dan héél langzaam voordat ik weer eens thuis ben. Dus dan zou ik het beter morgenmiddag of morgenavond kunnen versturen. Met het risico, dat ik dan pas dinsdag antwoord krijg...
Ik denk er nog even over na...
Lieve/beste .......,
Hopelijk was je nieuwsgierig genoeg (en is dit mailtje niet meteen in de prullenbak beland). Ik zou het heel erg op prijs stellen als je deze brief op je gemak doorleest. Zou het zelfs nog fijner vinden als je ook antwoord op (sommige) vragen geeft.
Nog even een kanttekening vooraf: ik ben niet boos of zo. Dus wat er ook in deze mail staat: het is niet bedoeld als verwijt. Integendeel.
En misschien haal ik weer dingen in m'n hoofd die er niet zijn. Ten slotte zei je bij het afscheid nog, dat ik niet zoveel moest piekeren, dat dat nergens voor nodig was. Het is alleen...
M'n verstand zegt dat het bij die ene keer blijft. M'n gevoel wil dolgraag alle smsjes en mailtjes geloven, jou geloven, jou vertrouwen... Er is maar één iemand, die mij duidelijkheid kan geven en dat ben jij.
Dus wat heeft er gelijk: mijn verstand of mijn gevoel...?
De afgelopen dagen heb ik niets van je gehoord. Op zich is daar niets mis mee of iets raars aan. Maar vanaf het moment, dat ik niets hoorde op mijn smsje met de vraag hoe het met je vader ging, begon mijn verstand toch steeds harder te roepen, dat ik er in was getrapt, dat het toch wel bij die ene keer zou blijven.
Het was (en is trouwens nog steeds) echte oprechte belangstelling. Ik hoop, dat hij inmiddels aan de beterende hand is. Is hij al van de IC af?
Tegelijkertijd heb ik me enorme zorgen lopen maken. Was er misschien iets met jou gebeurd? 'Dat gelukkig niet' was m'n eerste gedachte, toen ik had gezien, dat je op de site had ingelogd. Was er iets aan de hand met je vader? Een terugslag? Heb het ten slotte ook bij mama gezien: donderdags zou ze naar een verpleegtehuis gaan voor verdere revalidatie, maar die woensdag overleed ze ('s maandags een 2e hersenbloeding gekregen). Ook probeerde mijn gevoel 'excuses' te bedenken, waarom je (nog) niets van je had laten horen... Iets met jou, iets met je vader, of misschien opeens enorm druk op het werk? Of druk bezig met het regelen van de laatste dingen voor de vakantie...?
Of was het misschien iets heel anders...? Was jij te 'laf' om te zeggen, dat het bij die ene keer bleef? Waren die smsjes met voorbedachten rade gestuurd? Was dit alles een soort mooi verkooppraatje? Of was het eerder schaamte, dat je je belofte toch niet waar kon maken (je schreef in één van de smsjes 'we hebben bepaalde dingen beloofd aan elkaar... en ik kom dat na!' )?
Maar ik kan me alleen niet voorstellen, dat jij te 'laf' bent om zoiets te zeggen. Kan me ook niet voorstellen, dat het mooie verkooppraatjes waren. Waarom zou je? Ik had ten slotte al meerdere keren aangegeven, dat het niet nodig was om beloftes te maken als ze toch niet waar waren of niet nagekomen zouden worden. Bovendien klonk je gewoon te oprecht.
Zodoende hoop ik echt, dat ik weer eens spoken zie, dat er niets aan de hand is en dat mijn gevoel jou inderdaad kan vertrouwen en geloven. Voor meer dan 200%... #censuur#
Als echter blijkt, dat mijn verstand gelijk heeft... Het zij zo. Zal dan misschien een beetje teleurgesteld zijn, maar dat overleef ik dan wel. Vooral teleurgesteld, omdat ik je mijn angst had toevertrouwd. De angst, dat het bij één keer zou blijven. Waarop jij schreef, dat ik je moest vertrouwen, dat het niet alleen bij die ene keer zou blijven. Gewoon omdat we nog zoveel los te gaan hadden…
Zou het trouwens wel jammer vinden. M'n lichaam is behoorlijk wakker gemaakt door jou. En je had me 'de volgende keer' borsthaar beloofd *tonguitsteek* Maar bovenal zoen je hemels! Oké, ik mis misschien ook een beetje die perfecte wisselwerking, die volgens jou uniek, echt en bizar was… Vind hem niet meer zo eng als eerst.
Mag ik dan wel weten, waarom het bij die ene keer blijft? Gewoon, zodat ik me niet meer gebruikt hoef te voelen. En zodat ik dit alles een plekje kan geven. Keurig bij elkaar verpakt in een doos met daarop 'afgehandeld'…
Mocht uit je antwoord blijken, dat je liever geen contact meer met me wilt hebben, dan wens ik je alvast een hele fijne vakantie toe. Geniet er van. En laat af en toe even weten hoe het met je vader gaat (of hij al van de IC af is, wanneer hij weer naar huis mag en zo), please. Ik ken hem weliswaar niet, maar heb inmiddels wel medelevende ‘gevoelens’ voor hem. Ik wens ook hem en je moeder het allerbeste toe. Mogen ze nog lang in goede gezondheid leven.
Hoop snel wat van je te horen.
Liefs,
C.
22 jul 2007
- meld ongepast verhaal
-
kruidje
maandag 23 juli 2007 10:30
Niet twijfelen,zo snel mogelijk opsturen .Des te sneller weet je waar je aan toe bent .
De brief is prima daar kan het niet aan liggen .
De titel ? Een rijtje vraagtekens ?
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 okt 2008 One Last Goodbye for Lara ( 75 )
- O 27 nov 2007 Foute muziek ( 4 )
- O 25 nov 2007 Muisje
- O 15 nov 2007 Whoei... ( 2 )
- O 30 okt 2007 Luguber? ( 3 )
- O 19 okt 2007 Uitgeluld door een 13-jarige ( 2 )
- O 12 okt 2007 Geachte kattenbezitters (discriminatie) ( 4 )
- O 11 okt 2007 Over mijn lijk/Dingen regelen
- O 30 jul 2007 Mijn eigen American psycho
- O 24 jul 2007 Ik heb zin... ( 5 )
- O 24 jul 2007 Hopen en denken ( 2 )
- O 23 jul 2007 Voor alle verliefden...
- O 22 jul 2007 Met open ogen
- O 22 jul 2007 En nu nog het onderwerp... ( 1 )
- O 21 jul 2007 Losse flarden... ( 4 )