en toen was het alweer mei

Hallo,

Ik zag dat ik al een tijdje niks had geschreven, vandaar ook mijn titel.
Je zou eigenlijk juist meer verhalen verwachten, juist ook door het corona crisis.
Maar ik heb er simpel weg niet zo een behoefte of zin in gehad om een verhaal te typen.

Oke, dan komen we nu bij vandaag. Het is alweer 12 mei en een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven. Het ging eigenlijk beter dan normaal in de eerste weken van de lockdown.
Ik had eindelijk een beetje het idee dat ik kon bij benen. Nu stond iedereen stil.. normaal gesproken sta ik stil en gaat de wereld kei hard door.
Dit stuurde ik in een app :

''ik merk wel door het moeten stil staan, ik meer ga nadenken over alles. Misschien vind ik het niet eens zo erg dat alles stil staat. Ik kom erachter dat mijn leven eigenlijk al stil staat/stond. Dat ik eigenlijk al leefde in een soort quarantaine. Het geeft mij een beetje adem dat ik nu ook MAG stilstaan. Ik vind het erg dat er zoveel zieke er door zijn en dat er mensen aan overlijden. Maar mij geeft het rust.''


Zoals ik al zei, in het begin ging het beter dan normaal. Maar nu voel ik mij eigenlijk weer precies hetzelfde zoals ik mij altijd al voel.. gewoon heel somber, gespannen en moe.

Rijlessen worden weer opgepakt, en krijg er stress door dat mijn theorie door corona gaat vervallen. Mijn theorie valt dus niet in de periode t/m 1 juni, deze theorie uitslagen worden tot 1 dec. verlengd. Mijne vervalt 17 juni.. beetje gek dus, dat ik mijn theorie niet verlengd krijg, maar wel niet op tijd kan afrijden omdat ze heel veel examen moeten inhalen. Lekker lullig dus.
Ik krijg er stress van. Maar ik kan het ook realistisch bekijken.. een theorie opnieuw is nog te doen.
Het gaat erom dat ik voor december mijn rijbewijs haal, omdat dan mijn keuring weer verloopt. En ik daar weer een jaar op kan gaan wachten + 247 euro weer neer kan gaan leggen. Ik moet dus gewoon het halen voor december.

Hoe het gaat met de hulpverlening:

Nou, eigenlijk heb ik heel weinig contact met ze gehad de afgelopen maanden. En dat voelde oke.
Hun kunnen toch uiteindelijk niks voor mij doen wat, gevoelens van depressie ect. betreft.
Ik moet het toch zelf doen. Eruit stappen heeft geen zin. Dus ik moet door! Ik wil weer gewoon naar school kunnen en dit geestelijk ook aan kunnen. Ik moet op een of andere manier grip krijgen op mijn depressieve episodes.


Ik streef naar doelen :

Ik maak voor mijzelf doelen, zodat ik alles probeer vol te houden en er het beste van uit kan halen.

1. volgend jaar sep BBL onderwijsassistent
2. eventueel een andere woonplek , meer richting het zuiden
3.rijbewijs hebben
4. uit de bijstand( financieel ondersteuner) door psychische shit

alle doelen hebben met elkaar te maken , ik wil ze afwerken met kleine stapjes vooruit.
Zodat ik niet kei hard terug val.

Wat heb ik mee op dit moment:
- mijn financiële situatie is iets verbeterd omdat ik nu iets heb afbetaald, waardoor ik een klein beetje overhoud. Wat eerder echt niet het geval was.. met alleen bijstand
- vakantiegeld is nu gebaseerd op een jaar bijstand, dit was vorig jaar nog op 2 maanden. Dus nog wat extra's voor te sparen.. heb ik heel hard nodig. Ben redelijk blut door al die rijlessen.

Dit is het even wat ik kan bedenken. Heb nu ook niet zo in zin meer om te typen dus ik stop ermee

doeidoei