Enorme ruzie met mijn ouders

Mijn ouders zijn me spuugzat, ik heb de grens overschreden. Maar waarom doe ik dat nou allemaal?
Ze wilden er net met me een gesprek over voeren, maar ik kan dat gewoon niet. Als ze vragen waarom ik het doe, dan is het enige antwoord dat ik heb 'weet ik niet' Hier worden ze ook niet echt vrolijker van, en ze krijgen het idee dat het me allemaal niets maar dan ook niet interresseert. Maar dit is niet zo.
Ik wil het goedmaken, ik wil mijn excuses aanbieden. Maar als ik het wil zeggen, krijg ik mijn lippen niet in de goede vorm en komt er weer heel iets anders uit mijn mond. Ze hebben tegen me gezegd dat ik erg zal gaan moeten veranderen. Dat wil ik ook! Maar ik kan toch niet van de ene minuut op de andere minuut ineens poeslief gaan doen? Na het gesprek stelde ik mezelf de vraag waarom ik het nou echt deed? Ik kon er op antwoorden, maar het is een zielig antwoord.

Altans, ik denk dat zij het een zielig antwoord vinden. Het probleem is dus: Ik heb een heel vervelend broertje van twaalf jaar, en ik word binnenkort veertien. Mijn ouders zijn overdag niet thuis omdat ze werken, en vaak heb ik dan ruzie met hem. Hij scheldt me uit, slaat me en schopt me, en de reden weet ik niet. Omdat ik hem niet op de laptop laat? Hij wordt zo snel aggressief. Nou ja, het doet me toch geen pijn, dat schoppen en slaan. Maar ik vind het echt helemaal niet leuk. Ik negeer het tegenwoordig maar, want dan houd hij er sneller mee op. Oftewel: hij is gewoon supervervelend als we met zijn tweeën thuis zijn.

Maar dan komen mijn ouders thuis en veranderd hij op slag. Hij doet ineens overdreven lief tegen hen, en slijmt er op los. Als hun dan even niet kijken steekt hij zijn middelvinger naar mij op. Wat moet ik daar nou weer mee? Ik kan die 'switch' niet maken en doe gemeen tegen hem. Natuurlijk worden mijn ouders dan weer boos op mij, want hij is immers hartstikke lief en aardig. Soms heb ik even in een soort hint gezegd dat hij zo doet, maar dan zeggen ze dat ik 'ook geen engeltje ben' Maar ik doe helemaal niks terug bij hem! Ze denken dat alleen maar omdat als zij thuis zijn ik zo gemeen doe tegen hem.
Ik voel me klote. Wat moet ik doen?

Ik wil veranderen, zodat het weer goed komt. Maar ik weet niet hoe. Kunnen jullie me tips geven?
Want ik kan het niet in mijn eentje volhouden zo. Ik wil geen ruzie met mijn ouders.