Er is veel gebeurd

Het is al een tijdje geleden dat ik heb geschreven, maar toch voel ik weer de behoefte om het toch weer op te pakken.

Waar zal ik beginnen?
Na een zware 1,5 jaar, ben ik toch geslaagd voor mijn MBO diploma. Bij de diploma uitreiking kreeg ik zelfs wat extra, genaamd de top prestatie prijs en er werd verteld dat ze allemaal erg trots op me waren dat ondanks de zware periode rondom mijn moeder haar overlijden, ik alles toch heb gehaald. Ik bespaarde mijzelf de moeite om stoer over te komen en begon te huilen op het podium voor alle geslaagden en docenten wetende dat mijn moeder zo ongelooflijk trots op mij zou zijn.

Nu ga ik eind augustus beginnen aan de opleiding international human resource management op hoge school Saxion. De lessen zullen grotendeels wel plaats vinden via microsoft teams vanwege het Corona virus, maar dat is voorlopig niet anders.

Wat ook nog eens is gebeurd, is dat papa en ik zijn verhuisd. Afgelopen februari zijn mijn vader en ik het huis uit gegooid door mijn zus (die ons ouderlijk huis had overgekocht met haar vriend nadat mijn vader het huis wou verkopen na het overlijden van mijn moeder). We kwamen toen terecht op een camping in een chalet in the middle of nowhere. Waar je constant een halfuur tot een uur moest reizen om in de bewoonde wereld te komen. Natuurlijk was ik allang blij dat we een dak boven ons hoofd hadden, maar mijn vader en ik waren er zo dood ongelukkig dat wij beide onszelf niet meer waren.
Gelukkig konden we dan een maand geleden ongeveer verhuizen naar een appartement in het dorp waar ik bijna mijn hele leven heb gewoond. Dichtbij mijn geliefden en de bewoonde wereld.
Het heeft veel tijd en energie gekost, maar we zitten nu wel weer op ons plekje.

Pap en ik hebben geen contact meer met mijn zus en haar vriend. Ze proberen het wel telkens, maar er is in het verleden en in het heden te veel gebeurd waardoor wij er geen kracht meer voor hebben. Constant is ons leven op de kop gegooid door mijn zus en nu ook haar vriend, dat wij voor onszelf hebben gekozen en onze gezondheid, want die van mijn vader is al niet meer zo best. Het geeft ons rust nu wij eigenlijk niet zoveel meer te maken hebben met hun.

Mijn vriend en ik zijn nu net iets langer dan een halfjaar officieel samen. Die dag hebben we leuk gevierd. We zijn hier net over de grens naar Duitsland gegaan, naar een zandafgraving. Het is er prachtig. We hadden een paar lekkere dingen gehaald bij de supermarkt en we hebben daar lekker gezeten met de voeten in het zand en water. Daarna zijn we heerlijk uiteten gegaan.
Ik kan me haast niet voorstellen dat het al een halfjaar geleden is, dat mijn vriend en ik om 04:00 's nachts thuis kwamen na het uitgaan op 02-02-2020, een discussie kregen en dat hij toen aan mij vroeg "Zullen we het dan maar officieel maken!?!?". Romantisch was het niet, maar we kunnen er wel om lachen. De tijd vliegt.

Soms is het heerlijk om alle gebeurtenissen van de afgelopen periode op een rij te zetten. Na te denken wat er is gebeurd, of ik er zelf invloed op heb gehad en of ik dingen anders had kunnen doen. Het geeft een bepaalde rust. Ik hoop het schrijven nu langer vol te houden.