even niets te lachen
Sinds gister of eergister zit je weer in mijn hoofd dus ik moet er even vanaf.
Sommige momenten in je leven zullen altijd bij je blijven. Je kan je ertegen verzetten maar dat helpt toch niet. Bepaalde beelden staan zo hard vastgebrand op je netvlies dat je de beelden altijd en overal weer zou kunnen zien. Als ik terug denk aan toen dan komen die beelden terug. Sommige momenten als korte filmpjes, andere als foto's. Beelden die blijven flitsen totdat ik er niet meer tegen kan. De pijn, het verdriet het gemis. Het is er altijd. De sirene klinkt nog steeds helder door mijn hoofd, de koude rilling loopt weer over mij heen. De ongeloof toen ik het hoorde. De sfeer in de kerk, de tranen van iedereen maar dan ook echt iedereen. Mijn hand brand weer als ik terug denk aan ons laatste eerbetoon in de kerk. Nog nooit heb ik zo hard op mijn helm geslagen. De beelden van hoe jij daar lag, hoeveel pijn het deed om jou zo te zien. Gelukkig hoefde wij jou de dag erna niet te zien. Naar jouw in doeken gewikkelde lichaam kijken was al erg genoeg. De tocht naar de begraafplaats, het mooie weer alsof er niets aan de hand was. De hitte, het broederschap het gedeelde verdriet. Het graf, jouw graf, de bloemen, de laatste groet. Het einde van je dromen, het begin van het gemis.
Sommige momenten in je leven zullen altijd bij je blijven. Je kan je ertegen verzetten maar dat helpt toch niet. Bepaalde beelden staan zo hard vastgebrand op je netvlies dat je de beelden altijd en overal weer zou kunnen zien. Als ik terug denk aan toen dan komen die beelden terug. Sommige momenten als korte filmpjes, andere als foto's. Beelden die blijven flitsen totdat ik er niet meer tegen kan. De pijn, het verdriet het gemis. Het is er altijd. De sirene klinkt nog steeds helder door mijn hoofd, de koude rilling loopt weer over mij heen. De ongeloof toen ik het hoorde. De sfeer in de kerk, de tranen van iedereen maar dan ook echt iedereen. Mijn hand brand weer als ik terug denk aan ons laatste eerbetoon in de kerk. Nog nooit heb ik zo hard op mijn helm geslagen. De beelden van hoe jij daar lag, hoeveel pijn het deed om jou zo te zien. Gelukkig hoefde wij jou de dag erna niet te zien. Naar jouw in doeken gewikkelde lichaam kijken was al erg genoeg. De tocht naar de begraafplaats, het mooie weer alsof er niets aan de hand was. De hitte, het broederschap het gedeelde verdriet. Het graf, jouw graf, de bloemen, de laatste groet. Het einde van je dromen, het begin van het gemis.
12 mrt 2010
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 27 okt 2010 Allah o ackbar
- O 27 okt 2010 goed plan
- O 26 okt 2010 don't talk just kiss ( 1 )
- O 26 okt 2010 Als ik een dag een chinees kon zijn ( 9 )
- O 25 okt 2010 I'm a little bit lost without you ( 4 )
- O 24 okt 2010 it's my bday ( 7 )
- O 23 okt 2010 super qoutes ( 2 )
- O 23 okt 2010 minuts to midnight
- O 20 okt 2010 nog 8 jaar te gaan ( 6 )
- O 19 okt 2010 Parasieten van de samenleving ( 5 )
- O 19 okt 2010 De russen komen! ( 3 )
- O 18 okt 2010 Drank Wijsheid ( 6 )
- O 18 okt 2010 waarom koffie beter is dan vrouwen ( 3 )
- O 17 okt 2010 [pic]handegg is my sport ( 2 )
- O 17 okt 2010 2 seconden ( 1 )