Ik ben zoe, een verpleegkundige uit Belgie, 26 jaar en momenteel is er veel aan de hand in m,n leven.
Ik werk reeds een 5-tal jaar in een rusthuis, dit wordt nu afgebroken voor een nieuwe.
Resultaat we mogen allemaal verhuizen.Ik spring omhoog als de telefoon gaat want elk moment kan het moment komen waarop ze zeggen dat ik naar m,n ander werk moet. Er vloeien veel tranen.
Vorige week heb ik al moeten afscheid nemen van m,n tofste collega.
We hebben een uur in de kou op de parking in elkaars armen staan huilen.
Dan is m,n man ook nog een eigen zaak aan het opstarten.
Dit alles zorgt voor enorm veel stress, zal blij zijn als ons leven weer wat gewoon verder kabbelt.
Beiden op 1 maand tijd van werk moeten veranderen geeft toch wel wat norsheid hoor.
Vindt precies geen rust, het draait voortdurend in m,n buik.
Vanavond even ontspannen we gaan naar happy feet gaan kijken.
Hopelijk wordt m,n vetrek nog wat uitgesteld op het werk anders ga ik weinig van m,n skireis kunnen genieten die komt stilaan nabij nog een week of 3.