Pfff, ik zit nu al een paar uur een beetje op Internet rond te klikken terwijl er een leeg vel papier en potlood naast het toetsenbord op het bureau ligt.
Ga verdomme eens wat doen trut!!
Ik heb een beetje last van faalangst.
Het is al jarenlang een droom van me om een kinderboekje uit te brengen. Nu komt het moment van afronden steeds dichterbij.
De tekst is af. De schetsen voor de tekeningen zijn af. Wat nu moet gebeuren is de tekeningen uitwerken. Voor het echie. Geen snelle schetsen, maar ze moeten perfect zijn. Nouja, zo perfect als binnen mijn kunnen ligt dan.
En dan slaat de twijfel toe: kan ik het wel?
Als ik nou gewoon die eerste potloodstreep zet, dan komt het wel goed... Maar dat maagdelijke witte stuk papier beangstigd me. "Ik ga het verpesten" flitst er door mijn hoofd. "Je kunt het toch niet!"
Ik wil het zo graag kunnen...
Het is ook niet direct een ramp als ik een paar velletjes papier met mislukte pogingen aan de kant moet leggen, maar toch. Die drempel van die eerste streep...
Ik ga hem toch zetten! Zo meteen dan... Eerst nog even een kopje thee.