Familiefoto's

Vorige maand is een neef van mij op vrij jonge leeftijd (hij was pas 54) plotseling aan een hartstilstand overleden. Dit trieste moment deed mij aan iets denken. Bij mijn moeder hangt er een familiefoto aan de muur, gemaakt op de dag dat mijn oma 75 jaar werd. Ik was een jaar of 17 dus dat is al heel wat jaren geleden en van een leeftijd dat je iedereen op die foto bewust kent. Mijn familie van moeders kant is best wel groot dus er staan ook heel veel mensen op deze groepsfoto. Leuk denk je, koppetjes van toen kijken. Een beetje lachen om hoe de mode toen was en hé die gekke, grappige oom, papa, tante zus en neef zo en die en die staan er ook op. Leuk herinneringen ophalen.
Maar als je nu werkelijk, na pak hem beet 30 jaar, naar de mensen kijkt dan is zo'n familiefoto helemaal niet zo leuk. Zo'n foto heeft namelijk ook de donkere keerzijde, het 'ieder huisje heeft zijn kruisje'-verhaal. Geloof me niemand komt geschonden uit de strijd. Hetzij door ruzies, scheidingen, ziektes of helaas ook door overlijden.
Als je nu nog een keer deze foto zou willen maken dan zou de helft ontbreken door eerdergenoemde redenen.
Ook in ons gezin komt dit voor. Mijn moeder heeft namelijk één hele muur behangen met haar kinderen en kleinkinderen, daar hoort ook de aanhang bij. Maar ja de aanhang wil niet altijd blijven plakken en dan is een gezinsfoto met alle kinderen erg onhandig. Toen mijn vader nog leefde heeft hij bij één foto iemand vakkundig laten verdwijnen, die persoon is slechts nog een schim (haha hij had er gewoon een kartonnetje overheen geplakt). Mijn moeder pakt het wat slimmer aan, die hangt gewoon een andere foto op.
Maar goed, ik denk gelukkig niet altijd te veel over al die nare dingen na als ik foto's bekijk, meestal hebben de leuke herinneringen de overhand. Maar nu zo door mijn neef die ook op die familiefoto staat gingen mijn gedachten even de andere kant op...