Feels like dying.
Iedereen heeft zijn of haar problemen,
de ene vindt het van zichzelf erger dan de andere.
In mijn geval, zie ik alles zwart, iedereen doet alles fout, en kan me niet opvrolijken.
Sinds ik al een tijd depressief ben voor de derde keer, is dit niks nieuws voor mij.
Maar ik heb een rare manier van opbeuren.
Ik kijk films, die tijdens het spelen super lijken, en ik echt van geniet.
Maar als het voorbij is, voel ik me zo ellendig.
Vooral omdat ik DAT leven wil hebben, hoe gevaarlijk en levens riskerend ook is, ik wil ook een beetje avontuur in me leven, een spannend avontuurlijk leven.
Maar ik realiseer me, dat dat nooit zal gebeuren.
In sommige films zijn dingen die niet echt kunnen zijn.
Maar ik daar in ga geloven, en het op ga zoeken.
Zoals naar het bos gaan, in me eentje, heel diep, en afwachten.
En dan toch, gebeurd er niks, maar blijf ik erin geloven.
Natuurlijk weet ik toch ook wel weer, dat ik een gelukkig leven zal krijgen, maar die gedachten, heb ik 15% van de dag, en de andere 85% is dat naar beneden halen.
Sinds ander halve week, voel ik me alsof mijn ziel en lichaam, uitgeput zijn, en het leven eruit wordt gezogen, en ja, dit klinkt super weird, maar toch voelt het zo.
Het voelt als langzaam doodgaan.
de ene vindt het van zichzelf erger dan de andere.
In mijn geval, zie ik alles zwart, iedereen doet alles fout, en kan me niet opvrolijken.
Sinds ik al een tijd depressief ben voor de derde keer, is dit niks nieuws voor mij.
Maar ik heb een rare manier van opbeuren.
Ik kijk films, die tijdens het spelen super lijken, en ik echt van geniet.
Maar als het voorbij is, voel ik me zo ellendig.
Vooral omdat ik DAT leven wil hebben, hoe gevaarlijk en levens riskerend ook is, ik wil ook een beetje avontuur in me leven, een spannend avontuurlijk leven.
Maar ik realiseer me, dat dat nooit zal gebeuren.
In sommige films zijn dingen die niet echt kunnen zijn.
Maar ik daar in ga geloven, en het op ga zoeken.
Zoals naar het bos gaan, in me eentje, heel diep, en afwachten.
En dan toch, gebeurd er niks, maar blijf ik erin geloven.
Natuurlijk weet ik toch ook wel weer, dat ik een gelukkig leven zal krijgen, maar die gedachten, heb ik 15% van de dag, en de andere 85% is dat naar beneden halen.
Sinds ander halve week, voel ik me alsof mijn ziel en lichaam, uitgeput zijn, en het leven eruit wordt gezogen, en ja, dit klinkt super weird, maar toch voelt het zo.
Het voelt als langzaam doodgaan.
07 aug 2011
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 06 mrt 2012 Micheal Bublé! ( 2 )
- O 05 mrt 2012 Sweeeeeet.. ( 1 )
- O 05 mrt 2012 Oh My God.
- O 28 feb 2012 My History.
- O 24 feb 2012 AMK nee! ( 1 )
- O 23 feb 2012 Being sick. ( 4 )
- O 19 feb 2012 Happy day. ( 2 )
- O 18 feb 2012 My heart. ( 5 )
- O 16 feb 2012 Worst week ever.
- O 15 feb 2012 I don't get it.
- O 15 feb 2012 Goodbye.
- O 15 feb 2012 It's like a dance.
- O 14 feb 2012 **
- O 14 feb 2012 There we go.
- O 14 feb 2012 Oh please, no..