ff 'up-daten'...

Hoi!

Hier was ik weer eens...
Het lukt me maar niet om vaker iets te typen. (mede door vreselijke pijn in mijn vingers)

Na bijna 3 jaar dokteren is er eindelijk 'iets' naar voren gekomen.
Eindelijk is er een verklaring voor al mijn pijnen...
Jammer genoeg dat dit bijna 3 jaar heeft geduurd voor ze er achter kwamen, maar nu ik eindelijk weet wát het is, kan ik verder met mijn leven. (pfff! wat klinkt dit zwaar!)

Na zo ongeveer alle onderzoeken gehad te hebben in het ziekenhuis, kreeg ik een MRI van mijn schouder omdat daar op dat moment de meeste pijn zat.
Toen ik twee weken later de uitslag kreeg, was ik niet voorbereid op wat ik te horen kreeg. Ik had immers al zó vaak te horen gekregen dat ze niets konden vinden, dat ik daar nu ook vanuit was gegaan.
Maar de arts vertelde me aan de hand van de MRI-foto's wat er precies aan de hand is.

Ik heb HMS (hypermobiliteitsyndroom) en in mijn schouder zelfs zo erg dat het mijn kapsel en kraakbeen heeft aangetast...
HMS is zoiets als een slangenmens, klinkt leuk, maar ik kan dus bijna al mijn gewrichten overstrekken. Bij een 'normaal' mens doen bepaalde bewegingen pijn, maar bij mij juist niet en kan ik het zelfs erg overdreven. Dit was mij natuurlijk al wel eens opgevallen, maar omdat het mij vroeger geen pijn deed, gaf ik er verder geen aandacht aan. Mede hierdoor deed ik het erg vaak en daarom heb ik nu dus in vrijwel alle gewrichten weinig tot geen kraakbeen meer. (wat dus erg veel pijn veroorzaakt)
Mijn schouder moet 'gerepareerd' worden omdat ik steeds meer uitval van mijn hand(en) krijg.
De arts vertelde dat hij mij in een anderhalf uur durende kijkoperatie gaat helpen. "oh...een kijkoperatie, dat valt wel mee" dat was mijn eerste reactie. Daar moest ik me volgens de arts niet op verkijken, want het gaat een best zware operatie worden. Hij heeft nl aardig wat werk om alles weer een beetje in fatsoen te brengen...
...slik...
Na de operatie mag ik 6 weken totaal niks met mijn linkerarm. Ik krijg een soort spalk dat ik ook echt niks kán doen...
Na 3 maanden mag ik licht huishoudelijk werk gaan doen, en na 6 maanden zou ik weer de bovenhandse bewegingen moeten kunnen maken...
Wat een vooruitzicht! Maar ja, het móet, ik kom er niet onderuit tenzij ik ermee kan leven dat ik steeds minder kracht krijg. (nee dus!)
Lekker handig met twee (nog best) kleine kids. ben benieuwd hoe we dit allemaal gaan oplossen, maar ik heb er wel alle vertrouwen in.

Na het gesprek met de arts was ik dus best geschrokken. Moest het allemaal ff laten bezinken.
Ik ging er alleen heen omdat 'ze toch niets vinden'...
Maar toen ik even de tijd had gehad om het allemaal te overdenken, vielen er voor mij ontzettend veel kwartjes op hun plek.
Vandaar zoveel pijn in mijn rug, heupen, handen enz. Altijd gedacht dat het kwam van het ongeluk dat ik heb gehad op mijn 14e.
Blijkt het allemaal een aangeboren afwijking te zijn!

Wat ik eigenlijk nog het ergst vind, is dat mijn kinderen 50% kans hebben om het ook te krijgen...
Hoop maar dat ze wat dat betreft veel op hun papa lijken...


Dit was 'even' een update van mij zodat jullie even weer op de hoogte zijn.
(oh ja, de operatie gaat waarschijnlijk gebeuren in september. ik hou jullie op de hoogte voor zover het kan!)

Groetjes Renske