Fictie en Azië

Toen ik een jaar of 15 of 16 was, ontdekte ik de Aziatische horrorfilms. Dat begon met Ring, gevolgd door Ju-On. En ik ontdekte ook dat ik deze Japanse varianten véle malen beter vond dan de Amerikaanse remakes ervan. Er werd op een manier gespeeld met clichés, die ik erg kon waarderen. En: de psychologische kant vond ik altijd goed uitgewerkt.

Zo heb ik bijvoorbeeld nooit begrepen waarom ze één van de belangrijkste conclusies uit Ju-On, niet hebben gebruikt in de Amerikaanse versie The Grudge. Een verklaring die de hele film meteen zo veel meer diepgang gaf.

Eén van mijn favoriete films in die tijd was Battle Royale. Later, toen Hunger Games verscheen, werden de gelijkenissen meteen getrokken tussen beide films. Niet heel gek, belangrijke plotelementen van Battle Royale zijn ook in Hunger Games gebruikt. En een andere film die ik echt hele erg kon waarderen, was Phone. Een Koreaanse film, waarbij de background story en psychologische kans echt gigantisch sterk was.

Ik vond toen op een gegeven moment een site, waar je Aziatische horrorfilms kon streamen. Was niet helemaal legaal, maar de films die ik daar keek waren niet eens in Nederland te vinden. Regelmatig klikte ik een willekeurige film aan, en er zaten echt een hoop pareltjes tussen. Ik weet alleen niet meer hoe ze allemaal heetten. Juist omdat het willekeurig aangeklikte films waren. Ik keek echt films uit meerdere Aziatische landen: Japan, Korea, Thailand, China. En ik herkende op een gegeven moment echt de verschillende stijlen.

Jaren later ontdekte ik de animes. Ik had er uiteraard al wel eens eerder wat gezien, zoals Spirited away, maar de series waren ook geweldig. Ik heb Death Note ((god wat is de Netflix original film hiervan extréém slecht) en Mirai Nikki inmiddels al meerdere keren gekeken0. Juist, vanwege de psychologische aspecten.

En ik vind nog steeds de introsongs van beide series echt fantastisch:





En een bonus intro, omdat die ook best cool is:



En toen heb ik jarenlang geen Aziatische horrorfilms of Anime’s gekeken. Ik ben sowieso niet iemand die constant films of series kijkt. Mensen reageren altijd superverbaasd: huh ken je die film niet? Nope. Ik ken echt veel kaskrakers niet.


Toen ik laatst met mijn vriendje seizoen twee wilde kijken van Love in the Spectrum, zagen we de trailer op Netflix van Squid Game. ‘Dit lijkt me wel wat,’ zei ik. ‘Zullen we deze kijken in plaats van Love in the Spectrum’. Omdat Netflix de Engelse trailer liet zien, was het een enorme verrassing om te zien dat het om een Koreaanse serie ging. En toen ging mijn ‘nostalgische hart’ toch wel even sneller slaan. Als deze serie net zo sterk zou zijn als de vele Koreaanse films die ik vroeger zag, dan beloofde het iets tofs te worden.

En dat werd het. Wat heb ik genoten. En zelfs mijn vriend viel niet in slaap – wat wel vaak gebeurt als we samen film of serie kijken. De psychologische kant van de serie vind ik geweldig. Zoals aflevering 6 (voor de mensen die het ook hebben gezien), waarin je als kijker alle kanten op wordt gegooid. En het toffe is dat ik weinig kan voorspellen uit de serie. Ik denk altijd mee als ik films kijk en juist als de makers me weten te verrassen, vind ik dat tof. En daarna zijn we maar begonnen met Alice in Borderlands. En ook deze: supertof. Een Japanse serie met een soortgelijk concept als Squid Game. We hebben pas drie afleveringen gezien, maar ik wil méér kijken. Dat gaan we dan ook snel doen.

En tijdens het inlezen over Squid Game, ontdekte ik dat er ook gewoon een berg ‘Korean Drama’ series zijn. Romantisch, maar wel met heftige thema’s. En ik dacht: ‘o wauw. Dat is eigenlijk wat ik ook schrijf. En de kijkers hadden het erover dat de personages zo goed zijn uitgewerkt en dat de psychologische kant sterk is.

En daarom ben ik gisteravond begonnen met een ‘Kdrama’. En tot nu toe: helemaal geweldig. Lekker met een kop thee op de bank onder een dekentje en genieten. Het inspireert me voor mijn eigen boeken en ik ontspan echt. Heerlijk. Voorlopig hoef ik me niet te vervelen!

Ik was echt even vergeten hoe fijn het kan zijn om een serie te kijken.