Fikkie

Er was er eens een kapper met een eigen kapperszaakje. Hij was een man van een jaar of 40, klein geschapen en erg verlegen. Hij stotterde bovendien. Deze laatste 2 eigenschappen had hij niet van zichzelf. Hij had namelijk een vrouw die de moeite waard was om bang voor te zijn. Ze was met haar 2,10 meter een reuzin en dan hield ze nog van schreeuwen ook. Zij was erg bazig en nam dus ook alle beslissingen. Haar belangrijkste zaak was het beheer van de kas van het huis. Al was het haar man die het geld binnenhaalde, zij bepaalde hoeveel er uitgegeven werd.

Op een dag waren in het kapperszaakje van de man ALLE kammen gebroken. Erg makkelijk viel er zo niet te werken, dus er moesten dringend nieuwe gekocht worden. Omdat de man zelf geen geld had, ging hij die avond naar zijn vrouw om het volgende te vragen:
Man: "Mag ik alstu-alstubliéft wat geld om nieuwe kammen te kopen?"
Vrouw: "KAMMEN? ME REET!"

Tenergeslagen ging de man de volgende dag weer naar zijn werk, waar hij tot zijn ontzetting een brief van de deurwaarder op de deur van zijn kapperszaakje zag hangen. 'Als u binnen 7 dagen de huur niet betaald heeft, zal deze zaak opgeheven worden.' De man ging totaal overstuur terug naar huis en vroeg zijn vrouw met bibberende stem:
Man: "Mag ik alstu-alstubliéft wat geld om huur van de zaak te kunnen betalen?"
Vrouw: "HUUR? ME REET!"

Die nacht werd het woonhuis van de 2 beroofd. Alle kostbare diamanten van de vrouw werden gestolen en ook de televisie was weg. Zelfs de vrouw was er even stil van, maar langer dan 10 seconden kon het niet geduurd hebben:
Vrouw: "Man, ik beveel je om ONMIDDELLIJK naar het asiel te gaan om daar de beste, sterkste en grootste waakhond te halen die ze bezitten. Ik verwacht dat dit huis nooit meer beroofd zal kunnen worden!"

Met knikkende knieën en de moed in de schoenen, kwam de kapper aan in het asiel. Achter de balie stond een man in een wit isolerend pak.
Asielman: "Goedendag meneer, wat kan ik voor u betekenen?"
Man: "Ik ben op zoek naar de beste, sterkste en grootste waakhond die u bezit. Mijn huis mag nooit meer beroofd worden."

De asielman verdween achter een deur en kwam 5 minuten later terug met een klein houten kistje waaruit een gevaarlijk geluid kwam. Het kistje bewoog over de balie en met moeite kon de asielman het in bedwang houden.
Asielman: "Grote waakhonden hebben we helaas niet meer, maar ik kan u verzekeren dat dit de beste en sterkste waakhond is die er bestaat. Dit hier... is FIKKIE!"

Uit het kistje haalde de man een piepklein hondje met een agressief koppie. Op het eerste gezicht zag Fikkie er TOTAAL niet uit als een waakhond...
Man: "Noem je dit een waakhond? Laat me niet lachen! Laat me op zijn minst zien wat hij kan."
Asielman: "Je hoeft Fikkie alleen bij zijn naam te noemen en vervolgens het voorwerp waarvan u wilt dat hij het verscheurt."

De man keek verbaasd, maar besloot het toch te proberen. Hij keek even om zich heen en zag een houten stoeltje staan
Man: "FIKKIE! DIE STOEL!"
Binnen 3 seconden was de stoel verander in een hoopje zaagsel en Fikkie zat er kwispelend naast.
Man: "FIKKIE! MIJN JAS!"
Ook van de jas bleef weinig over.

De man was overtuigd: als hij dit aan zijn vrouw kon laten zien, zou ze vast zeer trots op hem zijn en misschien zou ze hem zelfs geld willen geven voor kammen en de huur van zijn kapperszaak!

Eenmaal thuis aangekomen, haalde de man Fikkie uit zijn kistje. Hij zette hem voorzichtig voor de voeten van zijn vrouw op de grond, terwijl haar gezicht steeds humeuriger begon te lijken. Vol trots zij de man tegen haar:
Man: "Kijk, vrouw, hier is je waakhond. Hij heet Fikkie."
Vrouw: "FIKKIE? ME REET!"