[foto's] De jongen van mijn dromen
Wakker worden met de jongen van je dromen is echt super weird. Ik doe mijn
ogen open met overal in mijn lichaam verrekte spieren. Met z’n tweeën in een 1
persoonsbed proberen te slapen is toch niet een van mijn beste ideeën die ik
ooit heb gehad ( niet dat ik ooit ook echt een geweldig idee heb gehad ). Dus ik
wordt wakker en ik kijk naar meneertje en ik zie dat hij z’n zonnebril opheeft.
‘Dude, wat moet je nou met een zonnebril op je kop terwijl je slaapt ? Zeker ruige
nacht gehad.’ dacht ik droog bij mezelf.
Stilletje kruip ik over hem heen en loop op mijn tenen naar mijn logeer tas toe.
Stilletjes rits ik mijn camera tasje open en haal hem er langzaam maar zeker eruit.
Stiekem kijk ik nog snel eventjes of meneertje nog niet wakker is geworden, maar
nee, hij slaapt nog stilletjes door met die belachelijke zonnebril op z’n koppie.
Stilletjes kom ik dichterbij geslopen, camera staat al klaar om de perfecte foto te
maken. *KLIK* Jake schrikt wakker van de camera, maar ik heb toch wel mooi mijn
slaapfoto.
Het is echt zo’n lieve foto. Kijk dan naar dat kleine, vage glimlachje op zijn gezicht.
Ik vraag me af waar hij aan dacht of droomde. Ik hoop niet dat het een of andere
natte droom was . Zal wel niet.
Jake haalt de zonnebril van zijn hoofd af en kijkt me slaperig aan.
‘Wat heeft dat nou weer te betekenen ?’ vroeg hij slaperig aan me.
‘Niks, ik wou gewoon eens een keer een schattige foto van je hebben,’ zei ik maar
plagend tegen hem. Godzijdank weet hij niet wat mijn echte gedachtes over hem
zijn. Tegen Jake doe ik meestal nogal koel qua liefde.
‘Oke mevrouw met de veels te grote camera, heeft u zin om met mij naar beneden te
gaan en te gaan genieten van een ontbijtje ?’ vroeg hij met een soort van Britse kak
accent.
‘Oke meneer, lijd u maar de weg voor mij,’ zei ik met hetzelfde kakaccent terug.
Samen lopen we als een stel ijdeltuitjes naar beneden in de verwachting dat iedereen
er nog is. Maar niet is minder waar. Ze zijn al weg.
‘Hoelaat is het Monique ?’ vroeg Jake slaperig aan me.
’11 uur,’ zeg ik keidroog. ‘Hoezo ?’
Maar voordat ik een antwoord terug kreeg rende Jake al naar achteren waar zijn hond
verblijft. Eventjes was het stil en ik hoorde geen enkel geluid.
‘Godverdommese kuthond !’ riep Jake opeens boos. ‘Kun je nou niet voor heel eventjes
je behoeften inhouden en eens voor de verandering buiten zeiken in plaats van binnen ?!’
‘Arme hond..’ dacht ik zachtjes bij mezelf. ‘Misschien heeft ze wel gewoon een slechte
blaas ofzo. Kan zij toch ook weinig aan doen ?’
Terwijl Jake haar plasje opruimt hou ik haar maar bij me en geef ik haar een paar aaien
over d’r lieve hoofdje heen. Zo boos kun je toch niet op d’r zijn ? Ze kijkt altijd zo lief
en ongelooflijk onschuldig. Ik hoor dat Jake weer terug komt naar de woonkamer en
snel gooi ik een dekentje over de hond.
‘Oke, waar is dat mormel ? vroeg Jake aan me. ‘Dan laat ik haar eventjes uit.’
‘In alleen maar je broek ?’ vroeg ik droog terug aan hem.
‘Dat maakt toch niet veel uit ?’ vroeg hij. ‘Maar waar is ze nou ?’
‘Foetsie.’ zei ik droog tegen hem.
Maar voordat Jake en ik beiden nog iets konden zeggen kwam Haley alweer boven de
dekens vandaan. Het zag er zo schattig uit dat ik het gewoon niet kon laten om een
foto te maken. Jammergenoeg lag mijn camera nog boven op Jake’s nachtkast ( dat
ding kun je echt geen nachtkastje noemen ). Dus pakte ik maar mijn mobiel tevoorschijn
en maakte ik daar maar een foto mee.
Kijk dan naar dat lieve toetie. Daar kun je toch niet boos op worden ? Wat ze ook
doet. ’T Arme mopske.
Jake ging dus boos Haley uitlaten en ik weet dat hij daar iets van 10 minuten over doet
dus ik besloot maar alvast even een ontbijtje voor ons te maken. Wat bestond uit een
paar boterhammen en drinken ( niks bijzonders dus ), maar het was tenminste wat.
‘Dankje meis, dat is nou net wat ik nodig had,’ zei Jake dankbaar en ik kreeg een kus
op m’n wang. Hij is toch zo ongelooflijk lief en schattig
M-a-e-e, vrouw, 29 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende