foute liefde, en toch..

ik haat de manier waarop je me negeert
ik haat het als je doet alsof ik niet besta
ik haat het moment dat als ik bij jou ben dat je dan lief voor me bent
ik haat het moment dat je zegt dat je me mist
ik haat het dat je me nu niet meer smst
ik haat het dat jij andere meiden belangrijker vind
ik haat het dat jij niet ziet dat ik van jou hou
ik haat het dat je dat misschien wel weet maar het negeert
ik haat de manier waarop je 'buurmeisje' zegt als je me voorstelt
ik haat het als je buiten bent en mij niet ziet staan
ik haat het dat jij mij kwetst maar dat niet ziet
ik haat de pijn vanbinnen dat ik jou moet vergeten
ik haat het dat ik van mezelf moest zeggen dat ik dit niet meer zou doen
ik haat het dat je niet voor mij koos, maar voor een ander
ik haat het dat ik er zo moet voor vechten om je te vergeten
ik haat het dat jij mij zo makkelijk kan vergeten
ik haat de lieve woorden die je tegen mij liegt, zodat je me keer op keer weer kan gebruiken
ik haat het dat ik er steeds weer in trap
ik haat de dromen over jou
ik haat de gevoelens voor jou
ik haat dat je me gebruikt, ik haat dat je me gebruikt hebt
ik haat dat ik dat toe liet
ik haat dat ik op sommige moment niet de waarheid durfde te zeggen
ik haat het dat je me niet uitnodigde op je verjaardag
ik haat dat ik de liefde tussen jou en haar moet zien
ik haat het dat je elk meisje bedriegt alleen maar om de ***
ik haat het als je over 'haar' praat als ik er bij ben

Ooit zal je jezelf tegen komen, dat liefde toch anders moet zijn
mij kwets je ermee, daarom is het beter om te stoppen.
Toch hou ik zo ontzettend veel van jou, om je doen en laten en de manier
waarop je leeft.
Je bent een soort obsessie geworden, ik moest je zien. Ik moet je gaan vergeten
en dat ik beter kan krijgen. Dat ik respect verdien.
En toch doet het me vanbinnen zo veel pijn en ik weet niet hoe ik me moet gedragen
als ik je keer op keer wie zie als ik bij mijn buurmeisje, jouw zusje ben.
Niemand die het weet, niemand die het moet weten.
Alsof er nooit iets tussen ons is gebeurd, al heeft onze vriendschap na 27 mei 2008
meer gekregen, wat het achteraf niet waard was.
Toch heb ik er geen spijt van, omdat ik andere gevoelens heb voor jou, en jij
hebt ze gebruikt. Dat is fout, dat mag niet meer.
Ooit zal je mij tegenkomen, als een vrouw die je al die jaren met dichte ogen
bekeken heb, en dat je spijt krijgt van de dingen die je hebt gedaan.
Ik hoop dat dat moment ooit komt, maar dat zal gerust niet.

Ik wil je gewoon vasthouden
over het strand lopen
kunnen knuffelen, en je in je ogen aan kijken en je
kunnen aanraken.

Dat lijkt al te gek, voor jou is dat niks. Behalve als je een vriendin heb,
om toch aan haar te laten zien dat je haar 'leuk en lief' vindt.

Ik kan gewoon moeilijk vaarwel zeggen, maar het moet toch gebeuren.

Vaarwel mijn liefste, je maakt hier je fout. Ik hoop dat je dat goed begrijp,
ik kom niet meer terug. Het is over.