"fucking hell, niet nu"

Toen ik buiten ging om een sigaret zag ik je staan. Ik wist niet meer hoe ik moest bewegen. Terug naar mijn kamer? Gewoon blijven staan? Het werd het tweede want ik stond gewoon verstijfd (van verbazing). En toen gebeurde het. Je draaide je om, je zag me staan en je liep mijn richting uit. "Oh fucking hell, niet nu, niet nu, niet nuuuuu" ging er door mijn hoofd. Hij liep mij voorbij en kuste zijn vriendin gedag die hij duidelijk kwam ophalen in het ziekenhuis. Hij droeg haar koffers die aan de draaideur van het ziekenhuis stonden. Hoewel ik niet wou dat hij naar mij toe zou komen, voelde ik een leegte toen hij dit niet deed. Jaloezie, verdriet, woede, dat ging er allemaal door mij heen. Je bent dus nog duidelijk boos op me en ik kan het je niet kwalijk nemen. Ik was een bitch, ben nog steeds een bitch. "Pauze is om" hoorde ik de verpleegster achter me zeggen. En dat was beter ook, want hij draaide zich nogmaals om, keek me aan, keek naar mijn armen en liep verder. Ik sluit dit hoofdstuk af.