Ga maar weg
Mijn liefde is niet te koop.
Voor niemand, voor jou ook niet.
Vooral jij zult degene moeten wezen die moet weten dat mijn liefde niet te koop is.
Niet met slijmerig, of met haat die je naar me toe gooit.
Niet met lieve woorden en zoete blikken die je naar me werpt.
Niet met jezelf en al je eigenheid die je me aanbied.
Iets dat je me al vaker aan hebt geboden.
Iets wat je al aan meerdere jongens hebt aangeboden.
Iets dat je aan veel te veel jongens hebt aangeboden.
Iets wat ik niet wil.
Een afgelikte boterham.
Door jou heb ik al zoveel moeten huilen.
Zoveel tranen moeten laten.
Ik heb slapeloze nachten gehad omdat ik niet wist wat ik moest doen.
Omdat ik niet wist wat ik wel niet met je aanmoet.
En nog steeds, tot op de dag van vandaag.
Huil ik om jou.
Jij, degene die me zoveel pijn deed en me wegwierp als wat vies, vuil afval.
Jij, die vond dat ik je niet waardig was, terwijl het juist andersom was.
Jij, die over mij praatte achter mijn rug om voor de kleinste beetje aandacht dat je maar van me kon krijgen.
Jij, die sneu is.
En nu heb ik een andere.
Een man ja.
Geschokt?
Ben je dan toch eindelijk eens geschokt geraakt dat ik homo was?
Dacht je dat al jouw roddels, die je zelf verspreidde, vals waren?
Dat het leugens waren?
Waarom denk je dat het zoveel pijn deed, diep van binnen?
Leugens doen niet zozeer pijn als de waarheid, die diep van binnen in me schuilt.
Omdat iedereen jouw roddels geloofde, behalve jijzelf.
Iedereen wist de waarheid die school achter jouw leugens.
En wat kreeg ik?
Een pak slaag, omdat ik anders ben dan anderen.
Bij degene waar ik nu mee ben, ben ik gelukkig en tevreden.
Ik voel me bij hem gelukkig en vertrouwd.
Hij is degene die de ware voor mij is en jij zult dat nooit zijn.
Sorry, ik ben geen Bi, zoals je het me al eens minachtend hebt gevragen.
Nee, ik ben niet wat jij wilt dat ik ben.
Ik verander niet voor jou.
Ik leef mijn eigen leven en die zal ik ook altijd blijven leven.
Ik ben gewoon wie ik ben.
Ondanks jouw vuile roddels die me zoveel lichamelijke pijn hebben aangedaan.
Dankzij de haters van mensen die anders zijn.
En raad eens wie mijn nieuwe vriend is?
Iemand waar je het nooit van zou verwachten.
Iemand waar je het net zo min van zou verwachten als dat je van mij verwachtte.
Mijn nieuwe vriend, de persoon waar ik van hou, is jouw allerbeste vriend.
Degene waar jij altijd je hart bij uitstortte als je dat bij niemand anders kon doen.
En wat deed jij zodra je erachter kwam dat hij mijn nieuwe vriend was?
Juist, je gooide hem weg bij het oude vuil.
Net zoals je bij mij deed.
Net zoals je altijd zal blijven doen.
Weet dat het mij helemaal niks kan schelen wat jij over ons denkt en wat je voor ons voelt?
Denk je dat het hem iets zou kunnen schelen?
Hij, die jij bij het afval dumpte?
Ons, die je als oud vuil behandelde en weggooide als een oud stuk rommel?
Ons kan het niks schelen wat je van ons vind.
Wat je vindt van ons samen en dat we van elkaar houden.
Voor elke pot is er een deksel.
Alleen sommige potten, pannen en deksels zijn nou eenmaal anders dan de andere potten, pannen en deksels.
Ik wil nou niet zeggen dat ik je niet ga missen.
Of dat ik nooit meer aan je zal gaan denken.
Nee, je zult nooit in vergetelheid raken en geloof me, dat zal ik ook nooit toe durven te laten.
Weet alleen wel dat ik niet meer naar je kijk zoals je nu bent, maar gewoon, naar hoe je was.
Meid, we zullen beiden echt nooit meer vergeten, that’s a big promise.
Vergeten zullen we je echt niet, daarvoor ben je dan nog net te belangrijk.
Maar lieve schat, je bent gewoon verleden tijd.
Je zult daar gewoon mee moeten leven.
Voor niemand, voor jou ook niet.
Vooral jij zult degene moeten wezen die moet weten dat mijn liefde niet te koop is.
Niet met slijmerig, of met haat die je naar me toe gooit.
Niet met lieve woorden en zoete blikken die je naar me werpt.
Niet met jezelf en al je eigenheid die je me aanbied.
Iets dat je me al vaker aan hebt geboden.
Iets wat je al aan meerdere jongens hebt aangeboden.
Iets dat je aan veel te veel jongens hebt aangeboden.
Iets wat ik niet wil.
Een afgelikte boterham.
Door jou heb ik al zoveel moeten huilen.
Zoveel tranen moeten laten.
Ik heb slapeloze nachten gehad omdat ik niet wist wat ik moest doen.
Omdat ik niet wist wat ik wel niet met je aanmoet.
En nog steeds, tot op de dag van vandaag.
Huil ik om jou.
Jij, degene die me zoveel pijn deed en me wegwierp als wat vies, vuil afval.
Jij, die vond dat ik je niet waardig was, terwijl het juist andersom was.
Jij, die over mij praatte achter mijn rug om voor de kleinste beetje aandacht dat je maar van me kon krijgen.
Jij, die sneu is.
En nu heb ik een andere.
Een man ja.
Geschokt?
Ben je dan toch eindelijk eens geschokt geraakt dat ik homo was?
Dacht je dat al jouw roddels, die je zelf verspreidde, vals waren?
Dat het leugens waren?
Waarom denk je dat het zoveel pijn deed, diep van binnen?
Leugens doen niet zozeer pijn als de waarheid, die diep van binnen in me schuilt.
Omdat iedereen jouw roddels geloofde, behalve jijzelf.
Iedereen wist de waarheid die school achter jouw leugens.
En wat kreeg ik?
Een pak slaag, omdat ik anders ben dan anderen.
Bij degene waar ik nu mee ben, ben ik gelukkig en tevreden.
Ik voel me bij hem gelukkig en vertrouwd.
Hij is degene die de ware voor mij is en jij zult dat nooit zijn.
Sorry, ik ben geen Bi, zoals je het me al eens minachtend hebt gevragen.
Nee, ik ben niet wat jij wilt dat ik ben.
Ik verander niet voor jou.
Ik leef mijn eigen leven en die zal ik ook altijd blijven leven.
Ik ben gewoon wie ik ben.
Ondanks jouw vuile roddels die me zoveel lichamelijke pijn hebben aangedaan.
Dankzij de haters van mensen die anders zijn.
En raad eens wie mijn nieuwe vriend is?
Iemand waar je het nooit van zou verwachten.
Iemand waar je het net zo min van zou verwachten als dat je van mij verwachtte.
Mijn nieuwe vriend, de persoon waar ik van hou, is jouw allerbeste vriend.
Degene waar jij altijd je hart bij uitstortte als je dat bij niemand anders kon doen.
En wat deed jij zodra je erachter kwam dat hij mijn nieuwe vriend was?
Juist, je gooide hem weg bij het oude vuil.
Net zoals je bij mij deed.
Net zoals je altijd zal blijven doen.
Weet dat het mij helemaal niks kan schelen wat jij over ons denkt en wat je voor ons voelt?
Denk je dat het hem iets zou kunnen schelen?
Hij, die jij bij het afval dumpte?
Ons, die je als oud vuil behandelde en weggooide als een oud stuk rommel?
Ons kan het niks schelen wat je van ons vind.
Wat je vindt van ons samen en dat we van elkaar houden.
Voor elke pot is er een deksel.
Alleen sommige potten, pannen en deksels zijn nou eenmaal anders dan de andere potten, pannen en deksels.
Ik wil nou niet zeggen dat ik je niet ga missen.
Of dat ik nooit meer aan je zal gaan denken.
Nee, je zult nooit in vergetelheid raken en geloof me, dat zal ik ook nooit toe durven te laten.
Weet alleen wel dat ik niet meer naar je kijk zoals je nu bent, maar gewoon, naar hoe je was.
Meid, we zullen beiden echt nooit meer vergeten, that’s a big promise.
Vergeten zullen we je echt niet, daarvoor ben je dan nog net te belangrijk.
Maar lieve schat, je bent gewoon verleden tijd.
Je zult daar gewoon mee moeten leven.
13 sep 2010
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 14 sep 2010 © Hoe zou het zijn
- O 13 sep 2010 Ga maar weg