gaat weer aan de pillen:)

Ik loop weer pijnstillers te poppen alsof het smarties zijn..
Grappig eigenlijk dat het je hobby of zelfs passie kan zijn om jezelf en anderen te slopen. De blauwe plekken en zere vingers boeien mij niet echt, maar dat mijn rug naar de klote is vind ik wel naar. *flashback* De blauwe plek op mijn linker bovenarm/schouder vind ik zelfs interessant. Sowieso het aantal kleurtjes en het lijkt wel alsof de haarzakjes donkerder zijn. Ach morgen maar alleen conditie training doen, rug een beetje ontzien en volgende week maar langs de chiropractor. Kijken of hij me nog kent. Ben der volgens mij al anderhalf jaar niet meer geweest.

ik neem nog maar wat smarties, typ nog een beetje en stel de rest uit tot morgen en duik mijn bedje in vrolijk




*flashback*
Het was een mooie avond, we waren aan het trainen. Dat het een blessure gevoelige sport was had ik ondertussen wel meegemaakt. Een tijd terug was mijn duim uit de kom gegaan. (3 dagen rondgelopen voordat ik besloot de dokter te bezoeken -_-) Iets korter terug had ik voor het eerst in mijn leven een bot gebroken, gelukkig was het "maar" het neusbotje en gelukkig niet de mijne. De opdracht was simpel, 2 spelers gaan liggen, komen bij het fluitsignaal omhoog, de 1 moet met de bal voorbij de ander rennen en de ander moet hem tackelen. Het fluitje, ik kom omhoog, ren op hem af, en krijg een klap tegen mijn hoofd. Uit het niets zitten de medic en de trainer om mij heen. Ik lig op de grond en de medic doet een poging mijn helm lost te maken terwijl mijn trainer in mijn tenen knijpt en vraagt of ik dat voel. Natuurlijk voel ik het in mijn tenen als iemand mij knijpt. Vervolgens wordt er uitgelegd wat er zojuist gebeurd was. Door de klap tegen mijn hoofd, klapte mijn bovenlichaam achterover terwijl mijn benen bleven staan. Dus dan krijg je zegmaar een hele lenige beweging waarbij je hoofd tussen je benen door wil. Vervolgens heb ik een soort van salto achtige iets met een schroef gemaakt. Maar ik ben geen slangenmens dus die beweging vond mijn lichaam niet zo heel erg fijn. Uit angst voor een verlamming begon mijn coach dus in mijn tenen te knijpen.


Vervolgens ben ik dus maar met mijn pa meegegaan naar de chiropractor. Een echte Amerikaan in de buurt van het Leidscheplein. Totdat het weer redelijk hersteld was kwam ik er regelmatig, daarna nog 1 keer in de maand als onderhoud en toen ik stopte met spelen ben ik ook maar bij hem gestopt. Ik zat er laatst nog aan te denken dat het misschien wel verstandig zou zijn, nu is het niet verstandig meer maar nodig..
28 mei 2010 - bewerkt op 28 mei 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van gooffather
gooffather, man, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende